بررسي فراساختاري اثرات مسموميت حاد آلومينيوم كلرايد بر غشاي پايه گلومرول‌هاي كليوي در خرگوش

بررسي فراساختاري اثرات مسموميت حاد آلومينيوم كلرايد بر غشاي پايه گلومرول‌هاي كليوي در خرگوش

آلومينيوم از زمان‌هاي قديم يكي از پرمصرفترين فلزات بوده و در حال حاضر نيز كاربرد وسيعي در صنايع مختلف دارد. آلومينيوم حتي در مقادير كم هم باعث مسموميت شده و باعث اثرات سوي بر ساختارهاي بيوشيميايي، فيزيولوژيكي و حتي اختلالات رفتاري مي‌شود. مطالعات نشان داده كه آلومينيوم اثراتي بر روي بافت‌هاي مختلف از جمله سيستم عصبي، بافت‌هاي خوني، دستگاه گردش خون، كليه و دستگاه توليدمثل دارد. به علت اثرات سمي آلومينيوم بر روي گياهان، انسان و حيوانات امروزه توجه زيادي به آلودگي محيطي ناشي از آلومينيوم، شده است.در اين مطالعه از خرگوش سفيد نر نژاد نيوزلند استفاده شد و خرگوش‌ها به دو گروه تحت مطالعه (N=10) و كنترل (N=10) تقسيم شدند به گروه تحت مطالعه 25 mg/kg آلومينيوم كلرايد به صورت داخل صفاقي و بصورت يك روز در ميان به مدت 2 هفته بعنوان فاز حاد و به گروه كنترل نيز همان مقدار به مدت فوق از آب دو بار تقطير تجويز گرديد. بعد از زمان طي شده نمونه‌برداري از كليه خرگوش‌ها بعمل آمد و سپس آماده‌سازي بافتي براي ميكروسكوپ نوري و الكترونيك به روش استاندارد به عمل آمد. مطالعات كمي و كيفي (مورفولوژي و مورفومتري) بر روي تصاوير بعمل آمده انجام شد. مطالعات كمي با استفاده از آناليز آماري مورد بررسي قرار گرفت.اگرچه بررسي‌هاي كيفي از بافت‌هاي كليه تغييرات جزيي را طي مسموميت حاد نشان داده است اما بررسي‌هاي آماري تفاوت معني‌داري را نشان نمي‌دهد. آلومينيوم طي فاز حاد باعث تغييرات جزيي بر اجزاي بافت‌هاي كليوي مي‌شود.

Aluminium is one the world wide using metals it has been used since ancient time. It is also a toxin, known to have adverse efects on the body even at low level of exposure and it induces a bread range of physiological, biochemical, and behavioral dysfunctions. Studies have been showed that this metal has harmful effects on several tissues such as: nervous system, blood tissues and cardiovascular system, reproductive and urinary system. It can damage human, animal and plants, so it has been noticed. White male rabbits of New Zealand race were used and divided into two groups. Experimental groups (N =10) 25 Mg/Kg of Aluminium Chloride were injected intraperitoneally every other day to each animal for 2 weeks as acute dose and control group (N=10) were injected only with demonized water. After taking biopsy from kidney of each group, tissue preparation was performed for LM and EM studies as standard method. Quantitative and qualitative (morphometeric and morphologic) studies were carried out on electro micrographs. Data have been compared using statistically methods. Although morphological and morphometerical findings showed that renal tissue in experimental group (acute dose) has not been so changed histologically compared with control group. These results (based on present study findings) suggest that Aluminium Chloride has not so negative effects on renal tissue during acute dose but it has sever negative effects using chronic dose on renal tissue.