فاكتورهاي موثر در تراريزش پنبه با استفاده از آگروباكتريوم

فاكتورهاي موثر در تراريزش پنبه با استفاده از آگروباكتريوم

پنبه (Gossipinm spp.) در رتبه اول گياهان توليد كننده الياف در دنيا قرار دارد و به عنوان يك منبع مهم روغن نيز محسوب مي‌شود. اگر چه در برنامه‌هاي اصلاحي پنبه پيشرفت هاي قابل ملاحظه‌اي به وجود آمده است، ولي روش‌هاي سنتي داراي محدوديت‌هايي از جمله منبع ژني محدود، ‌عدم تلاقي، انتخاب ناكارا و وقت‌گير بودن هستند. پيشرفت‌هاي اخير در انتقال ژن به پنبه، نه تنها راه را براي انتقال ژن‌هاي مفيد هموار مي‌كند بلكه امكان شناسايي و مطالعه عملكرد و تنظيم ژن را نيز فراهم مي‌آورد. روش آگروباكتريوم يكي از روش‌هايي است كه بيشترين استفاده را در انتقال ژن به گياهان از جمله پنبه دارد. كارايي انتقال ژن بستگي به چندين فاكتور دارد. از جمله، مي توان به نژاد و غلظت باكتري، اضافه‌كردن مواد فنولي در محيط كشت، گونه گياهي و ژنوتيپ، تنظيم‌كننده‌هاي رشدي، ريز نمونه، نور و دما، دماي هم‌كشتي، آنتي‌بيوتيك، تيمار ايجاد زخم در بافت هدف و روش مناسب انتخاب سلول‌هاي تراريخت‌شده از بافت غيرتراريخته اشاره نمود. در انتقال ژن توسط آگروباكتريوم به پنبه از هيپوكوتيل، لپه‌ها و سوسپانسيون سلولي به عنوان ريز‌نمونه استفاده شده است. محدوديت اين ريز‌نمونه‌ها ميزان باززايي كم و وابسته بودن آنها به ژنوتيپ است به طوري كه تنها تعداد محدودي از ارقام از اين ريزنمونه‌ها باززا مي‌شوند. با به وجود آمدن سيستم باززايي از مريستم نوك ساقه پنبه، اين امكان به وجود آمد تا ميزان انتقال ژن تا حدي افزايش يابد. در اين مقاله تلاش شده است تا با مروري بر پژوهش هاي انجام شده در انتقال ژن به پنبه، فاكتورهايي كه در تراريزش پنبه با آگروباكتريوم موثر بوده‌اند معرفي شوند.