بررسي ميزان كالوس زايي و باززايي گلرنگ (Carthamus tinctorius L.) با استفاده از كشت قطعات هيپوكوتيل و كوتيلدون

بررسي ميزان كالوس زايي و باززايي گلرنگ (Carthamus tinctorius L.) با استفاده از كشت قطعات هيپوكوتيل و كوتيلدون

گياهان روغني بعد از غلات، به عنوان دومين منبع تامين كننده كالري براي جوامع بشري محسوب مي شوند. گياه گلرنگ به دليل داشتن روغني با كيفيت و محتواي بالاي اسيد هاي چرب، مورد توجه مي باشد. به منظور بهينه سازي كشت بافت گلرنگ، آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي در سه تكرار، طي سال هاي 88-87 انجام گرفت. در اين آزمايش، صفات كالوس زايي و باززايي نوساقه ريزنمونه هاي كوتيلدون و هيپوكوتيل ارقام Dincer و سينا در غلظت هاي مختلف هورمون هاي NAA و BAP روي محيط پايه MS، مورد بررسي قرار گرفت. بررسي اثرات متقابل در خصوص صفات فوق نشان داد كه ارقام مورد بررسي در اين آزمايش در واكنش به هورمون NAA به طور مستقل عمل كرده اند. مقايسه ميانگين ها براي صفت كالوس زايي نشان داد كه بهترين محيط ها براي كالوس زايي ريزنمونه ها كه بيشترين درصد توليد كالوس را داشته اند تركيبات (BAP 5/0 و NAA 5/0) ميلي گرم در ليتر و (BAP 1 و NAA 1) ميلي گرم در ليتر به ترتيب با ميانگين هاي 33/94 و 97 درصد بوده است. علاوه بر اين، رقم Dincer و ريزنمونه هيپوكوتيل واكنش بهتري را نسبت به كالوس زايي از خود بروز داده اند. در خصوص صفت باززايي، بيشترين درصد باززايي در تركيب (BAP 2 و NAA 1/0) به ميزان 07/35 درصد، در رقم Dincer و ريزنمونه كوتيلدون به دست آمد.