نخستين شاعر پارسي گوي اصفهان

The first Persian poet of Esfahan

شاعران پارسي گوي اصفهان در طول تاريخ چندين صد ساله ادب فارسي درخششي خاص داشته اند. شاعر نام آور قرن ششم هجري، جمال الدين عبدالرزاق اصفهاني را همه شعر شناسان و ادب دوستان مي شناسند و منزلتش را مي دانند، اما آيا تا قبل از قرن ششم نيز در اصفهان شاعران پارسي گوي بوده‌اند؟ ! بيت زير از جمال الدين عبدالرزاق اصفهاني، بيانگر آن است كه او خود و معاصرانش را باقي ماندگان نسلي از شاعران بزرگ مي داند كه در اصفهان مي زيسته اند: هنوز گويندگان هستند اندر عراق كه قوّت ناطقه مدد از ايشان برد حكيم سنايي غزنوي در ديوان خود از شاعري ذواللسانين نام برده و در وصف او قصيده اي سروده است كه شايد بتوان او را در حال حاضر قديمترين شاعر پارسي گوي اصفهان دانست. اين شاعر، ابوالفتح محمد بن علي بن محمد اصفهاني است. دوران سالخوردگي او مقارن آغاز حيات جمال الدين عبدالرزاق است. متاسفانه، جز معدودي از ابيات او كه در كتاب المعجم في معايير الاشعار العجم آمده، ديواني از او باقي نمانده است. اين پژوهش به بازجست نشانه هاي اين شاعر در متون ادبي مي‌پردازد.

During one hundred years of Persian literature, Persian poets of Esfahan were brilliant. The famous sixth century poet, JAMALOODIN ABDOLRAZAGH ESFAHANI is known by everybody. However, have already been Persian poets in Esfahan before sixth century? The following verse from JAMALOODIN ABDOLRAZAGH ESFAHANI shows that the poet and his contemporaries consider themselves the remainder of early poets. HAKIM SANAIE GHAZNAVI in his Divan has mentioned a poet namely ZOLLESANAIN and described him in an ode which show the described poet is one of the oldest Persian poet of Esfahan .This poet is ABOLFATH MOHAMAD EBN ALI EBN MOHAMAD ESFAHANI. His elderly life is coincided by the birth of JAMALODIN ABDOLRAZAGH. Unfortunately there is no remaining Divan except few verses in the book of ALMOJAM FI MAYER ALASHAR ALAJAM .this paper is an attempt for recognizing verses from this poet.