بررسي تاثير استفاده از بيماران مجازي در آموزش جراحي دانشجويان پزشكي: يك مطالعه مداخله اي تصادفي كنترل شده

بررسي تاثير استفاده از بيماران مجازي در آموزش جراحي دانشجويان پزشكي: يك مطالعه مداخله اي تصادفي كنترل شده

مقدمه: هدف اين مطالعه بررسي تاثير استفاده از بيماران مجازي در آموزش درد شكم در بيمار جراحي، به دانشجويان پزشكي در ابعاد مختلف مهارت هاي باليني به خصوص در حل مسايل باليني مي باشد. مواد و روش ها: در اين مطالعه مداخله اي تعداد 48 دانشجوي دوره ي كارآموزي بخش جراحي به دو گروه مداخله و كنترل به صورت تصادفي تقسيم شده و در گروه مداخله، آموزش در طي 7 جلسه و با استفاده از 14بيمار شبيه سازي شده در رابطه با دردهاي شكمي انجام شده است. در پايان مطالعه، هر دو گروه با استفاده از آزمون كتبي ساختار يافته ي 7 قسمتي مورد ارزيابي قرار گرفتند. نتايج: در اين مطالعه از 48 دانشجوي پزشكي شركت كننده، تعداد 45 نفر با آزمون كتبي مورد ارزيابي قرار گرفتند. نتايج نشان مي دهد كه روش معرفي شده در افزايش مهارت گرفتن شرح حال به طور معناداري موثر بوده در حالي كه در زمينه ي استفاده از تست هاي آزمايشگاهي و عكس-هاي راديولوژي، تشخيص افتراقي و درمان مناسب و هم چنين در ارتقاي دانش آن ها موثر نبوده است. در گروه مداخله، آزمون مبتني بر رايانه با استفاده از بيمار مجازي انجام شده كه نتايج آن با آزمون كتبي هم بستگي پاييني را نشان مي دهد. نتيجه گيري: آموزش با استفاده از بيماران مجازي در افزايش مهارت گرفتن شرح حال از بيماران موثر بوده در حالي كه بر ساير جنبه هاي مهارت هاي باليني دانشجويان تاثير معناداري نداشته است. واژه هاي كليدي: كارآموزي پزشكي، آموزش با كمك رايانه، مداخله تصادفي كنترل شده، بيماران مجازي

Introduction: This study aims to clarify the effects of implementing a series of virtual patients in undergraduate surgery education on various dimensions of skills as applied to clinical problems. Methods: In a randomized controlled trial 48 surgery clerks were assigned to an intervention group who worked on 14 simulated cases of abdominal pain during 7 weeks in a computer lab and a control group without access to software. At the end of the intervention, both groups were tested by a structured, seven-part paper-based exam evaluating certain areas of competence. Results: In this study, from 48 medical students, forty-five students took the exam. Results showed a significant improvement in history taking (P < 0.001) and no improvement in scores related to appropriate use of radiology and lab tests, proposing differential diagnoses and management plans and factual knowledge. From the intervention group, 20 students completed a virtual case exam whose results had a poor correlation with the written exam. Conclusion: Overall, our findings indicate that virtual patients are strong tools in enhancing history-taking skills of students, but they do not affect other areas of competence significantly. Educators are recommended to be sceptical about enthusiastic reports on various computer applications and avoid falling into false expectations of their implementation. Keywords: Clinical clerkship, Computer-assisted instruction, Randomized controlled trials, User–computer interface.