تاثير روش هاي مختلف آموزش فعاليت بدني در كودكان و نوجوانان مبتلا به اضافه وزن

تاثير روش هاي مختلف آموزش فعاليت بدني در كودكان و نوجوانان مبتلا به اضافه وزن

مقدمه: با توجه به روند روز افزون چاقي و تاثير كاهش فعاليت بدني در افزايش بروز اضافه وزن كودكان و نوجوانان و محدوديت خانواده ها براي رفت و آمد و شركت فرزندان در كلاس هاي ورزش، دست يابي به شيوه مناسب ارايه آموزش فعاليت بدني در منزل ضروري به نظر مي رسد. مواد و روش ها: اين مطالعه مداخله اي غير دارويي، به مدت شش ماه از ارديبهشت تا آبان 1386 در بين 105 نفر از كودكان و نوجوانان 18-6 ساله مبتلا به چاقي كه به طور تصادفي در سه گروه 35 نفري قرار گرفتند انجام شد. تغذيه و رفتار درماني در همه گروه ها به صورت يكسان ارايه گرديد ولي آموزش فعاليت فيزيكي در گروه اول به صورت شركت در كلاس هاي آموزش فعاليت فيزيكي 2 بار در هفته، در گروه دوم با در اختيار قرار دادن CD آموزشي و در گروه سوم آموزش به صورت چهره به چهره انجام شد. قبل و بعد از مداخله شاخص هاي آنتروپومتريك اندازه گيري و ثبت شد. نتايج: ميانگين نمايه توده بدني (BMI) در افراد شركت كننده در كلاس هاي فعاليت فيزيكي و گروه تحت آموزش با CD، بعد از مداخله به طور معناداري نسبت به قبل از مداخله كاهش يافته بود ولي اختلاف معناداري بين سه روش مختلف آموزش فعاليت بدني مشاهده نشد. نتيجه گيري: يافته ها نشان داد روش آموزش با CD نيز در كاهش BMI كودكان و نوجوانان مبتلا به اضافه وزن و چاقي به اندازه شيوه آموزش چهره به چهره و شركت در كلاس فعاليت بدني، تاثيرگذار است. تعميم اين قبيل مداخلات مي تواند در سطح جامعه موثر باشد. واژ‍‍‍ههاي كليدي: آموزش فعاليت بدني،كودكان، نوجوانان، چاقي، نمايه توده بدني.

Introduction: Considering the increasing trend of obesity and the effects of limited physical activity on raising the incidence of childhood obesity, and on noting the limitations of families for sending their children to sport and exercise classes, and the limited time of students for participation in such classes, finding appropriate ways for training physical activity at home is necessary. Methods: This non pharmacological trial was conducted during 6 months among 105 obese children and adolescents who were randomly assigned in 3 groups with 35 participants. Dietary counseling and behavioral management was similar for all groups, but in one group physical activity was conducted by attending sport classes twice a week; the second group members were trained for physical activity through an educational CD and the third group were trained by face to face education. Anthropometric indexes were measured before and after intervention. Results: After the trial, the mean body mass index (BMI) decreased significantly in the group attending sport classes and the group trained by CD. However, no significant difference was observed between the three groups who received different forms of training. Conclusion: The finding of our study showed that training through CD can be as effective as face to face education and attending sport classes. Dissemination of such type of interventions can be effective at community level. Keywords: Physical activity education, Children, Adolescents, Obesity, Body mass index.