كتاب ارغواني نگاهي به جايگاه ايرانيان در علم قرايت، تفسير و حديث

A Glance at the Role of Iranians in the Disciplines of Recitation, Interpretation and Tradition

پيشرفت‏ها و دستاوردهاي ايرانيان در علوم قرآني قرايت، تفسير و حديث بخش مهمي از عصر شكوفايي فرهنگي اسلامي را دربر گرفته است. بررسي تاريخي با تكيه بر كانون جغرافيايي علمي نشان مي‏دهد كه در عصر شكوفايي فرهنگي اسلامي، حداقل دو كانون اصليِ خراسان و ري و دو كانون فرعيِ اصفهان و فارس مهم‏ترين مراكز علوم قرآني ايران در قرون ابتدايي اسلامي بوده‏اند. در اين ميان خراسان كه خود به چهار قسمتِ جغرافيايي شمالي، شرقي، غربي و مركزي بخش‏پذير است، در زمينه تربيت دانشمندان علوم قرآني بر شهر ري پيشي دارد. اين تحقيق با بررسي دانشمندان بزرگ ايراني در علم حديث، قرايت و تفسير، ضمن نشان دادن جايگاه ايرانيان در عصر شكوفايي فرهنگي اسلامي، به معرفي كيفيت و كميت كانون‏هاي جغرافيايي علمي ايران در قرون ابتدايي اسلامي مي‏پردازد.

Iranians advances and achievements in the Qurʹanic disciplines of recitation, interpretation and tradition constitute an important part of the cultural Islamic renaissance. The historical survey centered on the geo-scientific centers shows that during the cultural Islamic renaissance, there were at least two major centers, Khorasan and in Rey, and two minor centers, in Isfahan and in Fars, which were the most important centers of Qurʹanic disciplines in Iran in the early centuries of Islam. In the meantime, Khorasan, which was divided into northern, eastern, western, and central parts, was superior to Rey in training students of Qurʹanic disciplines. The present research introduces an account of the quality and number of geo-scientific centers in Iran during the early Islamic centuries, and shows the role and status of Iranians in the cultural Islamic renaissance by studying the role of great Iranian authorities in the fields of recitation, tradition, and interpretation.