مقايسه روش‏هاي دارودرماني و صوت‏درماني در بيماران مبتلا به لارنژيت ناشي از برگشت اسيد معده با تكيه بر ويژگي‏هاي صوتي‏ـ‏حنجره‏اي

Comparison of medical and voice therapy for reflux laryngitis based on acoustic and laryngeal characteristics

زمينه و هدف: لارنژيت ناشي از برگشت اسيد معده در بيماران صوت، بسيار شايع است. امروزه براي درمان اين اختلال از دارودرماني استفاده مي كنند كه كارايي لازم را ندارد. هدف از اين پژوهش، بررسي ويژگي هاي صوتي ـ حنجره اي بيماران مبتلا به لارنژيت نابام قبل و بعد از درمان به روش صوت درماني يا دارودرماني و بررسي كارايي هريك از اين روش ها است. روش بررسي: شانزده بيمار مبتلا به لارنژيت ناشي از برگشت اسيد معده در اين پژوهش گذشته نگر و غيرمداخله اي بررسي شدند. براي پنج مورد صوت درماني كامل، براي دو نفر صوت درماني ناقص و براي نه نفر دارودرماني انجام شد. وضعيت ادراكي صوت بيماران توسط آسيب شناس گفتار و زبان و شدت اختلال براساس ويژگي هاي صوتي و حنجره اي در قبل و بعد از دزمان محاسبه شد. يافته ها: شدت اختلال 80 درصد از بيماران و وضعيت ادراكي صوت 100 درصد از آنها در صوت درماني كامل در وضعيت طبيعي قرار گرفت. شدت اختلال 44 درصد از بيماران و وضعيت ادراكي صوت 66 درصد از آنها در دارودرماني در وضعيت طبيعي قرار گرفت. كاهش شدت اختلال بعد از درمان در صوت درماني كامل(p=0/039) و دارودرماني(p=0/017) از لحاظ آماري معني دار بود. نتيجه گيري: اغلب ويژگي هاي صوتي و حنجره اي بعد از درمان در بيماران در وضعيت هنجار قرار گرفت. براساس داده هاي آماري، صوت درماني كامل نيز مانند دارودرماني در بهبود ويژگي هاي صوتي و حنجره اي بيماران كارايي دارد.

Background and Aim: Reflux laryngitis is extremely common among patients with voice disorder. Medical therapy approaches are not efficient enough. The main goal of this study is to assess the acoustic and laryngeal characteristics of patients with dysphonia before and after medical or voice therapy, and to evaluate the effectiveness of each. Methods: In this retrospective study, 16 reflux laryngitis patients were assessed. Five received complete voice therapy, tow ceased voice therapy and nine received medication. Perceptual voice evaluation was performed by a speech-language pathologist, the severity of voice problem was calculated, based on the affected acoustic and laryngeal characteristics pre- and post-treatment. Results: Post-treatment evaluation in patients who received complete voice therapy indicates 80 percent improvement in the severity of disorder and 100 percent improvement in the perceptual voice evaluation. After medical therapy, we observed that voice disorder and perceptual voice evaluation are improved 44 and 66 percent respectively. The improvement was statistically significant in both treatment approaches: complete voice therapy (P=0.039) and medical therapy (p=0.017). Conclusion: In patients with reflux laryngitis, most acoustic and laryngeal characteristics were normal and satisfying after the treatment. It can be concluded that the proficiency of voice therapy in improving the acoustic and laryngeal characteristics is comparable to medical therapy. Keywords: Reflux laryngitis, voice therapy, medical therapy, acoustic and laryngeal characteristics