تاثير افزايش ميزان مقاومت بر زمان عكس العمل و فعاليت الكتروميوگرافي عضلات تنه درحين انجام حركت تركيبي تنه

تاثير افزايش ميزان مقاومت بر زمان عكس العمل و فعاليت الكتروميوگرافي عضلات تنه درحين انجام حركت تركيبي تنه

زمينه و هدف: حمل نامتقارن يا تركيبي اجسام به عنوان مهم ترين فاكتور بيومكانيكي در افزايش شيوع كمر درد در محيط هاي كاري در نظر گرفته مي-شود. هدف از اين مطالعه بررسي افزايش ميزان مقاومت بر زمان عكس العمل و فعاليت الكتروميوگرافي عضلات تنه حين انجام حركت تركيبي تنه است. مواد و روش كار: در اين مطالعه مداخله اي پس از انجام نمونه گيري به شيوه ساده و در دسترس، 30 مرد سالم جوان با قرارگيري در دينامومتر ايزواستيشن B200 در وضعيت ايستاده مستقيم، به صورت تصادفي حركت تركيبي تنه را در برابر سطوح مختلف مقاومت (حداقل مقاومت و 25، 50 و 75 درصد حداكثرگشتاور) انجام دادند. شيوه انجام آزمون به صورت پنج حركت رفت و برگشتي تركيبي تنه در دو فاز بالا آمدن و پايين رفتن بود. هم زمان با انجام حركت، ميزان فعاليت الكتريكي عضلات تنه و پارامترهاي زماني كنترل حركت توسط دستگاه الكتروميوگرافي Data Link ثبت گرديد. به منظور بررسي اثرات ميزان مقاومت از آزمون آناليز واريانس با طرح اندازه گيري هاي مكرر استفاده شد. يافته ها: به طور كلي با افزايش سطح مقاومت، ميزان فعاليت الكتريكي عضلات تنه به صورت معني داري افزايش يافت (001/0p=). به دنبال افزايش مقاومت، زمان حركت افزايش معني داري يافت (004/0p=). زمان عكس العمل و زمان پيش حركت تغيير معني داري نداشت. نتيجه گيري: با افزايش مقاومت، توانايي كنترل پذيري تنه كاهش، ميزان خطاي سيستم حركتي و بارگذاري داخلي افزايش مي يابد. در مجموع استرس و استرين وسيع تري به فيبرهاي آنولوس، مفاصل فاست و بافت هاي نرم اعمال گشته و ريسك آسيب افزايش مي يابد.م ت ع پ ز، 13(5): 30-23

Background: Asymmetric or combined lifting of objects is considered as the most important biomechanical factor in increasing the prevalence of low back pain (LBP) in the working environments. The purpose of this study was to investigate the effect of increasing resistance level on reaction time and electromyographic activity of trunk muscles during combined trunk motion. Materials and Method: In this interventional study; after entering cases into the study consecutively, thirty young healthy men aligned with B200 isostation dynamometer in upright standing position randomly performed combined trunk motion against different levels of resistance (minimal resistance, 25, 50 , 75% of MVC). The way of test performance was five combined trunk motion trip in two phases of upward and downward movements. The.Rout Mean Square of trunk muscles and temporal parameters of motor control was recorded by the Data Link device. Analysis of variance with repeated measures was used to test the effect of levels of resistance. Results: The results of present study showed that in general, increasing resistance level associated significantly with the amount of RMS of trunk muscles (p=0.001) and motor time (p =0.004). Reaction time has also been increased but it had not any significant difference (p=0.058). Premotor time was not changed significantly (p > 0.05). Conclusion: With increasing the level of resistance, trunk controllability reduces and the amount of error in motion system and internal loading will increase. Finally greater stress and strain impose into the annulus fibers, facet joints, soft tissue will increase the risk of injury. [ZJRMS, 13(5): 23-30] Keywords: Resistance, electromyography, reaction time, spine