بررسي مديريت بحران زلزله در بافت هاي فرسوده شهركرمانشاه مطالعه ي موردي: محله فيض آباد

بافت هاي فرسوده شهري و سكونتگاه هاي حاشيه اي و غير استاندارد در كشورهاي در حال توسعه، بنا به دلايلي از قبيل عدم رعايت معيارهاي فني و مهندسي در ساخت بنا، شبكه ارتباطي ناكارآمد، عدم وجود تاسيسات و تجهيزات شهري، بيش تر از ساير بافت هاي شهري در معرض خطر زلزله قرار دارند. ضرورت كاهش آسيب پذيري شهر در برابر زلزله، يكي از اهداف اصلي برنامه ريزي كالبدي و برنامه ريزي شهري محسوب مي گردد. اين مقاله بافت فرسوده محله فيض آباد شهر كرمانشاه را از نظر مديريت بحران با تاكيد بر زلزله جهت ارزيابي آسيب پذيري مورد توجه قرار داده است كه شاخص هاي همچون چون نوع مصالح، قدمت ساختمان ها، تعداد طبقات، نوع كاربري، سطح اشغال، كيفيت ابنيه، تراكم جمعيت، عرض معابر و مساحت بررسي شده اند. بدين طريق ابتدا هر يك از شاخص ها به صورت مجزا و براساس نظرات كارشناسان وزن دهي شده و سپس اين لايه-ها در محيط نرم افزاري Idrisi بر اساس روش AHP در ماتريس مقايسه دو تايي وزن دهي شدند، در نهايت وزن نهايي هر يك از شاخص ها مشخص گرديد و براي بدست آوردن نقشه نهايي آسيب-پذيري، در محيط GIS لايه ها با هم تركيب شدند. نقشه هاي خروجي آسيب پذيري نشان دادند كه در مجموع 61/70 درصد محله فيض آباد بر اساس شاخص هاي موجود آسيب پذير مي باشند.