تصوف و يوگا

تصوف و يوگا

واژه «يوگا» كه از اعتبار خاصي برخوردار است. غالباً با اكتساب و استعانت از نيروي ماوراي طبيعي به يكديگر مي‌پيوندد. مطابق با آيين مضبوط، «يوگا» به منزله يك «هنر باستاني» است كه با يك سري باورهاي مذهبي، با رياضت‌هاي عجيب و رمزگونه درهم مي‌آميزد. در باورهاي هندي ارتودكس، «يوگا» از جايگاه والاي، ماوراي بصيرت بشري برخوردار است. به راستي براي دست‌يابي به اين دانش تنها به وسيله فضايل (آداب پسنديده) مي‌توان توسل جست. يوگا يك واقعيت متحيركننده‌اي محسوب مي‌شود كه در بطن آن، از خرافات و افكار پريشان به موضوع خاصي سوق داده مي‌شود كه از روند گسترده‌اي برخوردار است. شايد فلسفه يوگا، يكي از خردترين جنبه شناخته شده آن مي‌باشد. دلايل براي كسب اين عدم شناخت غيرممكن نمي‌باشد. در اين مقاله سعي شده است «ذكر» در اسلام را با ذكر بوداييان تيره «ز?ن» و تصوف ايراني مقايسه كرده و با بعضي از آداب يوگا مقايسه نموده و افزون بر آن به اختلافات و تشابهات بين ذكر تصوف ايراني و يوگا كه ناشي از افق ديد مختلف سنن ديني است بپردازد.

The Word “yoga” enjoys a great prestige value. It is frequently associated with the acquisition and exhibition of supernatural forces. Yoga is commonly regarded as a form of “ancient art which is combined with a set of religious beliefs and a strange, mysterious, and practical discipline. To the orthodox Hindu mind, it represents something very high, beyond the ken of the man on the street- indeed, something very auspicious and to be achieved only by virtue gathered over many past lives. It is amazing fact that, even in the land of yoga, superstitious and fanciful notions of the subject seem to have wide currency. The philosophy of yoga is perhaps one of the least known of its aspects. The reasons for this profound ignorance are not far to seek.