تجزيه و تحليل تابع تقاضاي واردات در ايران )1386-1353)

تجزيه و تحليل تابع تقاضاي واردات در ايران )1386-1353)

تجربه بسياري از كشورهاي جهان نشان مي دهد كه حضور در بازارهاي جهاني و بهره گيري از مزيت هاي تجارت خارجي، راهگشاي توسعه‏ي اقتصادي براي بسياري از كشورهاي در حال توسعه در چند دهه‏ي اخير بوده است. به دليل دسترسي به منابع ارزي حاصل از صدور نفت خام، انحصار صدور نفت از سوي دولت و انجام بخش عمده‏ي تجارت خارجي به وسيله‏ي دولت و نيز انحصارهاي وابسته به آن، بخش تجارت خارجي در كشور متناسب با نيازهاي زمان، رشد و توسعه نيافته است. بروز اين مشكلات و تشديد احتمالي آنها به سبب كاهش درآمدهاي ارزي حاصل از صدور نفت در آينده، بايستي باعث افزايش توجه‏ي مسيولان كشور به بخش بازرگاني خارجي گردد. از اين‏رو در اين مقاله تابع تقاضاي واردات با استفاده از رهيافت خود رگرسيون برداري براي دوره ي زماني 86-1353 تجزيه و تحليل شده است. در اين مطالعه اثر توليد ناخالص داخلي با نفت و بدون نفت هر دو در نظر گرفته شده است. بر اساس نتايج اين تحقيق، اثر توليد ناخالص داخلي بدون نفت و درآمدهاي نفتي بر واردات مثبت ولي اثر قيمت هاي نسبي بر واردات منفي بوده است.

This fact has ever been proved that involving in global markets does have its own potential advantages for developing countries, especially in 4 recent decades. Monopolizing the oil exporting and controlling the main parts of foreign trade by government sector in Iran, has led to a problematic circumstances in Iranian economy. Hitherto ,this paper is going to investigate the demand function of import in Iranian economy by employing auto regression model for a 33 years period (1974-2007, equivalent to 1353-1386). In this study the impact of GDP ,both with and without petroleum has been analyzed. One result of this research indicates that the relationship of GDP without petroleum and oil revenue from one hand and the Iranian import from other side is positive. Nevertheless the impact of relative prices on import is negative.