سرمايه‏گذاري مسكن و رشد اقتصادي در ايران

سرمايه‏گذاري مسكن و رشد اقتصادي در ايران

اهميت بخش مسكن و ارتباط آن با متغيرهاي كلان اقتصادي، حلقه هاي پيشين و پسين گسترده با ساير بخش‏ها و فعاليت‏هاي اقتصادي و نقش بخش مسكن به عنوان محرك رشد اقتصادي، مطالعه‏ي سرمايه‏گذاري مسكن و اثر آنها رشد اقتصادي را از اهميت ويژه‏اي برخوردار ساخته است. در اين تحقيق با استفاده از روش مدل خود توضيح برداري با وفقه هاي توزيعي (ARDL) و داده هاي فصلي اقتصاد ايران طي دوره‏ي 85- 1371 اثر سرمايه‏گذاري مسكوني و غير مسكوني و عوامل مهم ديگر بر رشد اقتصادي بررسي شده است. هدف اصلي اين مطالعه تخمين اثرات نهايي، كشش‏ها و تجزيه‏ي سهم متغيرها به عنوان منبع ايجاد رشد اقتصادي در ايران است. بر اساس برخي از نتايج اين تحقيق، رابطه‏ي مثبت و معني داري بين رشد اقتصادي و سرمايه گذاري مسكوني و غير مسكوني در ايران وجود داشته است. بر اساس نتايج مدل كوتاه‏مدت و بلندمدت، كشش رشد اقتصادي به ترتيب نسبت به سرمايه‏گذاري غير مسكوني؛ نيروي كار؛ سرمايه‏گذاري مسكوني و مخارج دولت از بالاترين كميت برخوردار بوده است. همچنين بر اساس نتايج حاصل از روابط بلندمدت، سرمايه گذاري مسكن تاثير مثبت بر رشد اقتصادي داشته است.

Since the housing investment is used as a political tool with intended effects on other areas of the economy than the housing market, in hence, this study try to investigate the relationship between housing investment and economic growth using econometrics techniques and using auto regressive distributed Lag. (ARDL), approach and quarterly data from 1371:1-1385:4 for Iran. Following this, using granger causality analysis, this paper examines the interaction between housing investment and economic growth. Therefore, this research finds significant and positive relationship between housing investment and economic growth in short run and long run in Iran. Result of granger causality approach showed bidirectional causality between housing investment and economic growth. The result of CUSUM and CUSUMSQ test also indicate that the long run relationship is stable.