عوامل پيش بيني كننده پيامد شش ماهه اختلال دوقطبي مانيك و مختلط كودكان و نوجوانان بستري در بيمارستان روزبه تهران

عوامل پيش بيني كننده پيامد شش ماهه اختلال دوقطبي مانيك و مختلط كودكان و نوجوانان بستري در بيمارستان روزبه تهران

زمينه و هدف: اختلال دو قطبي كودكان و نوجوانان يكي از اختلالات وخيم دوره كودكي بوده و داراي سير و پيامدهاي منفي است. هدف پژوهش حاضر تعيين عوامل پيش بيني كننده پيامد شش ماهه (ميزان عود، ميزان بستري، شدت بيماري و ميزان بهبودي) كودكان و نوجوانان مبتلا به اختلال دوقطبي مانيك و مختلط بستري در بيمارستان روزبه مي باشد. روش كار: در اين مطالعه 80 بيمار زير 18 سال (دامنه سني 18-10) كه در يك فاصله زماني 6 ماهه در بيمارستان روزبه تهران با تشخيص اختلال دو قطبي كودكان و نوجوانان بستري شده بودند، به شيوه نمونه گيري در دسترس در پژوهش شركت كردند. طرح مطالعه از نوع كوهورت آينده نگر بود. آزمودني ها در بدو بستري، زمان ترخيص، و در پيگيري هاي 3 ماهه و 6 ماهه با استفاده از پرسشنامه هاي محقق ساخته، مصاحبه نيمه ساختار يافته اختلالات عاطفي و اسكيزوفرنيا (K-SADS)، پرسشنامه افسردگي كودكان (CDI)، پرسشنامه افسردگي بك (BDI)، مقياس درجه بندي مانياي يانگ (YMRS)، مقياس برداشت باليني-شدت بيماري (CGI-S)، مقياس برداشت باليني- بهبودي كلي (CGI-G) و مقياس ارزيابي عملكرد كلي كودكان (CGAS) و مقياس سازگاري پيش مرضي (PAS) مورد ارزيابي قرار گرفتند. داده هاي بدست آمده نيز با استفاده از آزمون هاي آماري ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چند متغيري تحليل شد. يافته ها: نتايج تحليل نشان داد كه سن با پيامد بيماري مرتبط نيست. جنسيت (پسر) با شدت مانيا در پيگيري 6 ماهه همبستگي دارد. طول مدت بيماري ميزان عود و شدت بيماري در پيگيري 6 ماهه را پيش بيني كرد. نوع مانيك اين اختلال با شدت مانيا در پيگيري 6 ماهه ارتباط مستقيم و نوع مختلط نيز رابطه معكوس داشت. ميزان پذيرش درمان با شدت مانيا (همبستگي منفي) و ميزان بهبودي (همبستگي مثبت) رابطه داشت. وجود سايكوز در بدو بستري به طور مثبتي با ميزان عود در پيگيري 6 ماهه همبسته بود. همراهي با ADHD به طور منفي ميزان بهبودي كلي (CGI-G) و به طور مثبت شدت مانيا را در پيگيري 6 ماهه پيش بيني كرد. سازگاري پيش از بيماري با شدت مانيا رابطه منفي و با ميزان بهبودي كلي در پيگيري 6 ماهه رابطه مثبت داشت. نتيجه گيري: بر اساس اين مطالعه جنسيت پسر، طول مدت بيماري، نوع مانيك و وجود سايكوز در بدو بستري با پيامدهاي نا مطلوب اختلال دوقطبي مانيك و مختلط كودكان و نوجوانان ارتباط مستقيم داشت، لذا وجود اين عوامل پيش آگهي دهنده در بدو تشخيص نياز به مراقبت هاي وي‍ژه در طول درمان را ضروري مي نمايد.

Background & Objectives: Bipolar disorder in children and adolescents is a childhood critical disorder with negative course and outcome consequences. The aim of this study was determination of six-month outcome predictor factors (recurrence rate, the rate of hospitalization, severity of illness and recovery rates) in manic and mixed bipolar disorders of children and adolescents admitted in Tehran Rozbeh hospital. Methods: In this prospective Cohort study, 80 patients with bipolar disorder (10-18 yearʹs old) admitted in Tehran Roozbeh Hospital from January 2009 to July 2010 were selected. The available sampling method was used for selection. Participants at admission, discharge, and follow-up at 3 and 6 months, were evaluated by using researcher made questionnaires, K-SADS (to confirm the diagnosis), CDI (Children Depression Inventory) or BDI (Beck Depression Inventory), YMRS (Young Mania Rating Scale), CGI-S (Clinical Global Impression Scale), CGAS (Childrenʹs Global Assessment Scale), CGI-S (Clinical Global Impression Scale) and PAS (Premorbid Adjustment Scale). The data were analyzed by Pearson correlation coefficient and Multivariate regressions. Results: The results showed that disease outcome was not associated with age. Gender (male) had correlation with mania severity in 6-month follow-up. Disease duration predicted recurrence rate and severity of disease. Manic type disorder was related with mania severity, and mixed mania predicted mania severity negatively in 6-month follow-up. Therapeutic compliance was correlated with mania severity (negative correlation) and improvement rate (positive correlation). Presence of psychosis was correlated with recurrence rate positively in 6-month follow-up. Co-morbidity with ADHD (Attention Deficient /Hyperactivity Disorder) predicted clinical global improvement (CGI-G) negatively and mania severity positively in 6-month follow-up. Pre-morbid coping showed negative relationship with mania severity and positive relation with global improvement rate in 6-month follow-up. Conclusion: Our results showed that gender of patients, duration and manic type of disease, presence of psychosis at admission have a direct relation with inappropriate outcome of manic and mixed bipolar disorders of children and adolescents. These findings emphasize necessity of special curing during treatment.