بررسي ساختاري پهنه زاگرس بلند با تاكيد بر سامانه گسل‌هاي جنوب خاور كرمانشاه

بررسي ساختاري پهنه زاگرس بلند با تاكيد بر سامانه گسل‌هاي جنوب خاور كرمانشاه

پهنه زاگرس بلند در بخش جنوب خاوري كرمانشاه، بين دو پهنه راديولاريتي در شمال خاور و زاگرس چين‌خورده در جنوب باختر محدود شده است. گسل‌هاي راندگي و چين‌ها در اين منطقه، ساختارهاي اصلي در زاگرس بلند را تشكيل مي‌دهند. روند اين ساختارها شمال باختر- جنوب خاور و هم‌روند با ساختار‌هاي كمربند چين‌خورده زاگرس است. براي تحليل دگرريختي اين منطقه، چندين برش ساختاري عمود بر روند ساختار‌هاي منطقه پيمايش و رسم شده است. گسل‌هاي اصلي راندگي، در بعضي جاها به علت جابه‌جايي متفاوت در بخش‌هاي مختلف با گسل‌هاي عرضي امتدادلغز بريده مي‌شوند. گسل كوه سفيد (FA)، حوضه راديولاريتي را از حوضه زاگرس جدا مي‌كند. اين گسل در موقع تشكيل حوضه راديولاريتي، ديواره جنوبي حوضه راديولاريتي را تشكيل داده است. در موقع بسته شدن حوضه راديولاريتي در كرتاسه پاياني، گسل كوه سفيد به صورت گسل معكوس عمل كرده و مجموعه چين خورده حوضه راديولاريتي را به سمت جنوب باختر (پيش بوم) رانده است. تشكيل سازند فليشي اميران با سن پاليوسن كه داراي قطعات راديولاريتي است اين موضوع را تاييد مي‌كند. اين حادثه احتمالاً منجر به عملكرد سازند گرو به صورت سطح جدايشي در توسعه گسل‌هاي پهنه زاگرس بلند در اين منطقه شده است. گسل‌هاي انتشار يافته شامل كليه گسل‌هاي اصلي در راستاي شمال باختر- جنوب خاور است كه از گسل (FC) در شمال خاور تا گسل (FI) در جنوب باختر در ارتباط با فعاليت اين سطح جدايشي است. به نظر مي‌رسد كه حوضه زاگرس پس از اين زمان به صورت آرام باقي‌مانده و زماني كه برخورد نهايي بين ايران مركزي و ورق عربي روي مي‌دهد، گسل‌خوردگي و چين‌خوردگي نيز در سازندهاي زاگرس چين‌خورده شكل مي‌گيرد.