بررسي نقش كام‌نرم در تبديل تنفس بيني به بيني‌دهاني در حين ورزش در افراد سالم غير ورزشكار

Evaluation of the Role of Soft Palate on Switching Point from Nasal to Oronasal Breathing during Exercise in Healthy Non-Athlete

زمينه و هدف: تنفس از طريق بيني و دهان يكي از موضوعات مورد مناقشه در جريان ورزش مي‌باشد مقايسه‌ي كمي بين تبديل عادتي و اجباري تنفس بيني به بيني دهاني و تغيير وضعيت اجباري كام نرم در شرايط ورزش كه تاكنون به لحاظ كمي مطالعه نشده، هدف اصلي اين تحقيق بود. روش بررسي: اين مطالعه بر روي 25 جوان سالم (13 دختر و12 پسر) و در سه پروتكل ورزشي با باركاري افزايشي به ترتيب براي تعيين تبديل عادتي و اجباري تنفس بيني به بيني دهاني و بررسي تغيير وضعيت كام نرم انجام شد. در دو پروتكل آخر، تنفس تا حد توان از طريق بيني صورت ‌گرفت. زمان آغاز تنفس دهاني توسط يك حس‌گر 2Co منصوب در محاذات دهان مشخص گرديد. يافته‌ها: بر طبق نتايج، زمان عادتي آغاز تنفس دهاني از زمان اجباري آن كوتاه‌تر و زمان بازكردن اجباري دهان و تغيير وضعيت اجباري كام نرم هم‌زمان بود. ميزان افزايش تهويه در تبديل عادتي تنفس بيني به بيني دهاني كمتر از تبديل اجباري آن بود. در هر سه پروتكل زمان تبديل با افزايش تهويه و ميزان باركاري همبستگي معني‌دار داشت. سرعت افزايش تهويه در دختران بيشتر اما زمان تبديل تنفس بيني به بيني دهاني در هر سه پروتكل در دختران كوتاه‌تر بود. افزايش تهويه‌ي بين دو جنس فقط در دو پروتكل 2 و3 اختلاف معني‌دار نشان داد. نتيجه‌گيري: نتايج ما حاكي از طولاني‌تر بودن زمان تنفس بيني در وضعيت اجباري و نيز هماهنگي گشودن دهان و تغيير وضعيت كام نرم براي شروع تنفس دهاني بود.

Background and Objective: Breathing through the nose and mouth is one of the controversial issues during exercise. The present study was scheduled to investigate a quantitative approach to habitual versus the obligatory switching point from nasal to oronasal breathing during exercise as well as coincidence of soft palate movement as the main aims of this study, that has not been studied previously. Materials and Methods: In this experimental study, twenty-five young adult volunteers (12 males and 13 females) participated in the study. An incremental exercise protocol was incorporated in three protocols for determination of switching point from nasal to oronasal breathing during habitual, obligatory conditions, and determination of change in soft palate position. In two latter conditions, subjects were advised to breathe via nasal route as long as they could. Switching point from nasal to oronasal breathing was determined by a C02 sensor. Results: Duration of habitual nasal breathing was shorter than tolerated nasal breathing. Obligatory opening of mouth and change in soft palate position were coincident. Ventilation increment at habitual shift from nasal to oronasal respiration was lower than obligatory one. Switching time to oronasal breathing correlated either with ventilation increment or exercise workload. Rate of ventilation was higher in females but switching time was significantly longer in males in three mentioned conditions. In the last two protocols, ventilation incrimination was significantly lower in females. Conclusion: In conclusion, duration of tolerated nasal breathing was longer than habitual one and changes in the position of soft palate occurs simultaneously. Keywords: Soft palate, Oronasal breathing, Exercise