بررسي ميزان موفقيت احيا‌ي قلبي ريوي داخل بيمارستاني و عوامل مرتبط با آن

بررسي ميزان موفقيت احيا‌ي قلبي ريوي داخل بيمارستاني و عوامل مرتبط با آن

مقدمه: احيا‌ي قلبي ريوي مجموعه‌ي اقداماتي است كه به منظور بازگرداندن حيات پس از مرگ باليني انجام مي‌شود. احياي قلبي در بيماران بستري در بيمارستان روز به روز گسترش بيشتري پيدا كرده است. با توجه به تفاوت‌هاي عمده‌ي تركيب بيماران و نيز سرعت شروع احيا و وجود تيم احيا در بيمارستان عوامل موفقيت اين دو تفاوت‌هاي عمده‌اي با هم دارند. به منظور بررسي عوامل مرتبط با موفقيت احياي قلبي -ريوي داخل بيمارستاني مطالعه‌ي حاضر انجام شد. روش بررسي: در اين مطالعه‌ي توصيفي- مقطعي كليه‌ي موارد احياي قلبي داخل بيمارستاني در بيمارستان ولي عصر زنجان طي سال 1387 مورد مطالعه قرار گرفت. رابطه‌ي متغير‌هاي سن، جنس، نوع بيماري، فاصله‌ي بستري تا ايست قلبي، فاصله‌ي كلاپس تا شروع احيا، فاصله‌ي كلاپس تا حضور تيم احيا، فاصله‌ي كلاپس تا شروع انتوباسيون، فاصله‌ي كلاپس تا كارديوورژن، اولين ريتم قلب در مونيتورينگ پس از ايست، تعداد دفعات احيا، محل بستري، طرز ايست قلبي، و بخش بستري با موفقيت احيا آناليز شد. يافته‌ها: از 302 مورد احيا انجام شده (54 درصد زن و 46 درصد مرد) 72 مورد احيا (8/23 درصد) موفقيت اوليه و 10 مورد احيا (3/3 درصد) موفقيت نهايي داشتند. در اين مطالعه پس از تعديل كردن ساير متغيرهاي مداخله‌گر متغيرهاي فاصله‌ي كلاپس تا حضور تيم احيا، مونيتور نبودن بيمار قبل از ايست قلبي و اولين ريتم در مونيتور به طور مستقل پيش‌گويي كننده‌ي موفقيت احيا بودند. نتيجه‌گيري: وجود تيم احيا در بيمارستان و استفاده هر چه سريع‌تر از آن مهم‌ترين عامل افزايش كارايي احيا داخل بيمارستاني است. ولي استفاده از مونيتورينگ و استفاده از بخش‌هاي ويژه، در عمل باعث افزايش موفقيت نيستند. به نظر مي‌رسد چون مونيتورينگ بيماران و استفاده از بخش‌هاي ويژه خيلي دير و فقط براي بيماران مشرف به مرگ مورد استفاده قرار مي‌گيرند، لذا كمكي به افزايش كارايي احياي قلبي نمي‌كنند.

Background and Objective: Cardio-pulmonary resuscitation (CPR) is performed to restore life after clinical death. CPR was formerly being used for out- of- hospital arrests. Nevertheless, it is increasingly applied for in-hospital arrests. Due to differences in speed of action of in-hospital and out- of -hospital CPRs and also numerous disease features, there are striking differences in their success rate and indexes. Attendance of expert CPR team in hospital also affects success. This study was conducted to evaluate the factors related to the success rate of CPR in Vali-e-Asr Hospital, Zanjan, Iran. Materials and Methods: In this cross-sectional study data was collected from in-hospital CPRs in Vali-e-Asr Hospital of Zanjan during 2008. The correlations between the success rate of CPR and some factors including age, sex, illness background, the first rhythm in monitoring, the admitting ward, and time intervals (including the time intervals elapsed between patient admission and cardio-vascular arrest and between collapse and initiation of CPR, the attendance of CPR team, intubation, and cardioversion) were analyzed. Results: 302 cases (46% male and 54% female) were included in this study. 72 (23.8%) indicated a primary success and 10 (3.3%) subjects experienced a full success and then discharged from the hospital. After adjustment for confounding variables only three factors were found to be independently associated with a successful CPR; the time necessary for the attendance of CPR team, lack of monitoring of the patients before the arrest and the first cardiac rhythm at the time of cardiovascular collapse. Conclusion: Extremely experienced CPR team and their timely prompt attendance on the CPR scene was the most important factor to increase the efficiency of in-hospital CPRs. The rate of success in CPR was not dependent on cardiac monitoring and was not increased in intensive care units. It seems that delayed use of the intensive care units decreases their efficacy in the success of CPRs.