خاستگاه و بايسته‏هاي شكرگزاري از معبود (1) شرحي بر مناجات‏الشاكرين

خاستگاه و بايسته‏هاي شكرگزاري از معبود (1) شرحي بر مناجات‏الشاكرين

اين مقال به شرح و تفسير مناجات شاكرين امام سجاد عليه‏السلام مي‏پردازد. شكرگزاري، فراتر از ارزش‏هاي انساني به شمار مي‏رود. خداوند متعال در قرآن برخورداري از امنيت، آرامش، آسايش، نصرت خويش و روزي حلال، همچنين ارايه امور تشريعي و عبادت را از جمله آموزه‏هاي مقدمه شكرگزاري خود معرفي مي‏كند. در شكرگزاري، بين فرد شكرگزار و كسي كه از او تشكر مي‏كند، نوعي رابطه برقرار مي‏شود و در پرتو اين رابطه، خيري و يا خدمتي به او مي‏رسد. براساس آموزه‏هاي ديني، همه امور و نعمت‏هايي كه به ما مي‏رسد، از طريق اسباب طبيعي و انساني، و با اراده و مشيت الاهي، متعلق به خداست. بنابراين، سپاس و تشكر واقعي بايد از او و منتسب به او باشد و ما انسان‏ها در برابر نعمت‏هاي بيكران الاهي بايد همواره شكرگزار خالق خود باشيم.

The present paper explains and explicates Imam Saddjadʹs (A.S) Munajat al-shakereen (the whispered supplications of the thankful). Thanksgiving is considered superior to the human values. In the Holy Quran, the Most High God introduces enjoying his security, peace, comfort, victory, and lawful sustenance, as well as providing religious matters and worship as doctrines which are prelude for thanksgiving to Him. In thanksgiving, a certain kind of relationship between the thankful and who is thanked comes to existence, and in the light of this relationship he receives goodness or a service. According to the religious doctrines, all things and blessings which we receive are through natural or human means and by the will and providence of God, belong to Him. Therefore, real thanks must be given and attributed to Him, and all men must always be thankful to their creator for all these divine blessings.