رويكرد ايجابي به امنيت اجتماعي و نقش ناجا در تامين آن

مرجع امنيت اجتماعي در اين مقاله جامعه و موضوع آن امنيت اجتماعي است. منظور از جامعه، اجتماع مردمي است كه در قلمروي جغرافيايي كشور ايران سكونت داشته و از گروه ها، طبقات، اقوام و مذاهب مختلف تشكيل شده اند و منظور از امنيت اجتماعي مورد نظر ناجا، آن بخش از اقدامات ايجابي دولت است كه در راستاي ارتقا و تامين امنيت اجتماعي صورت مي گيرد كه در حوزه ماموريت هاي ناجا قرار دارد. محقق تلاش نموده تا اين نقش را كاملاً برجسته سازد و سهم آن را در تامين امنيت اجتماعي كشور مشخص كند. در انجام اين تحقيق از روش زمينه اي موردي با رويكرد همبستگي استفاده شده است. جامعه آماري تحقيق عبارت است از: كليه فرماندهان و مديران جايگاه هاي 18 (سرتيپي) و بالاتر در ستاد ناجا، فرماندهان انتظامي استان ها و همچنين اساتيد دانشگاه هايي كه در زمينه امنيت اجتماعي صاحب نظر و صاحب اثر مي باشند. براي تعيين و اندازه‏گيري متغيرها و شاخص‏ها، از روش ميداني شامل تكميل پرسشنامه، مصاحبه با كارشناسان، تشكيل ميزگرد و طوفان مغزي و از روش اسنادي شامل فيش برداري از متون ديني و مستندات بالادستي و مطالعه اسناد و مدارك، استفاده شده است. متغيرهاي مستقل اين تحقيق پيشگيري از وقوع ناهنجاري ها و جرايم اجتماعي، نظارت بر حفظ انضباط اجتماعي، رعايت حقوق شهروندي، تعامل اجتماعي با نهادها، سازمان ها و بخش خصوصي و ارايه خدمات اجتماعي مي‏باشند. با توجه به ماهيت سوال هاي پژوهشي از ابزارهاي مناسب آماري نظير آزمون رتبه اي فريدمن، تحليل رگرسيوني و تحليل مسير استفاده شده و نقش هر متغير بر امنيت اجتماعي مشخص گرديده است. سپس با استفاده از نرم افزار ليزرل مهم ترين شاخص ها در هر متغير تعيين شده اند. نتايج نشان مي دهند كه ماموريت هاي اصلي نيروي انتظامي كه در قالب نقش و به عنوان متغيرهاي مستقل تحقيق آورده شده اند،‌ همگي بر متغير وابسته امنيت اجتماعي تاثير معني دار و افزايشي داشته و با تغيير آنها مي توان امنيت اجتماعي را در جامعه پيش بيني و تبيين نمود. هر چند ميزان اين همبستگي و معني داري براي هر يك از متغيرها و تاثير آن بر متغير وابسته متفاوت است.