تحليلي بر مبناي نظري سازماندهي و مديريت نيروهاي داوطلبانه مردمي براي حفظ امنيت شهرها در هنگام بحران

بحران با اخلال در نظم موجود به استمرار وضعيت بي‌نظمي در سيستم انجاميده، شرايطي را به وجود مي‌آورد كه مديريت آن مستلزم استفاده از سازمان‏هايي با ويژگيهاي متفاوت است، بنابراين نظريه‌هاي متداول سازماندهي نمي‌توانند براي سازماندهي در هنگام بحران كارآمد باشند. سازماندهي در بحران مستلزم انعطاف‌پذيري فوق‏العاده، كارآيي بالا در مصرف منابع، سرعت زياد، و آمادگي براي مواجهه مستمر با شرايط پيش‌بيني نشده است. اين سازمان بايد بتواند پس از مهار سريع بحران خود را با سطح فناوري، كيفيت و كميت نيروي انساني موجود، مضيقه‌هاي منابع باقيمانده و فوريت‌هاي زماني توان فرسا تطبيق داده، مسيرگذار از بحران را براي نيل به شرايط عادي و خاتمه فعاليت خود برنامه‌ريزي نمايد و در پايان،تجارب حاصله ازبحران را به سرعت به سيستم‌هاي مركزي مديريت و مستندسازي وقايع و يادگيري ‌از ‌بحران، ‌انتقال‌ ‌دهد. بنابراين سازمان مهار بحران بايد سريع، منعطف، يادگيرنده و خودپيرا باشد و با وارستگي براي بازسازي موقعيت، خروج از بحران و مرگ موقت خود، تا بحران‌هاي بعدي، برنامه‌ريزي نمايد. در اين مقاله تلاش شده است تا با استفاده از روش تحليل نظام يافته براساس مقتضيات موجود طرح جديدي براي سازماندهي در هنگامه بحران ارايه گردد.