سنجش ميزان رضايت رانندگان از رفتار كاركنان راهنمايي و رانندگي تهران بزرگ

هدف از مقاله حاضر، سنجش ميزان رضايت رانندگان از رفتار كاركنان صف راهنمايي و رانندگي تهران بزرگ بود. به اين منظور ابتدا شاخص‌هاي رفتاري موثر در رضايت رانندگان احصاي گرديدند. سپس پرسشنامه‌اي تهيه و تنظيم شده و پايايي آن با روش آلفاي كرونباخ مورد ارزيابي قرار گرفت. با استفاده از روش نمونه‌گيري طبقه‌اي، تعداد 1590 نفر از رانندگان شهر تهران انتخاب گرديدند. بعد از تكميل پرسشنامه‌ها، داده‌هاي حاصل با استفاده از آزمون t نمونه‏هاي مستقل، آزمون تحليل واريانس يك‏طرفه ، آزمون فريدمن و آزمون همبستگي پيرسون به كمك نرم‏افزار SPSS مورد ارزيابي قرار گرفتند. نتايج حاصل نشان داد كه ميزان رضايت رانندگان از رفتار كاركنان صف راهور تهران بزرگ در حد مابين متوسط و زياد مي‌باشد. ضمن آن كه بيشترين ميزان رضايت رانندگان از رفتار كاركنان صف راهور، به ترتيب، به نواحي جنوبي و جنوب شرقي و كمترين ميزان رضايت نيز به ترتيب، به نواحي شمال شرقي و جنوب غربي تهران مربوط مي‌شود. رانندگان از شاخص‌هاي رفتاري پرهيز از رفتارهاي مغاير با شيونات پليس، امانتداري و آراستگي وضعيت ظاهري بيشتر از ساير شاخص‌ها رضايت داشته و كمترين رضايت آن‌ها به ترتيب، به شاخص‌هاي سرعت عمل، وقت‌شناسي، متانت و خويشتنداري و گشاده‌رويي مربوط مي‌شود. همچنين مي‌توان گفت سن، شغل، متوسط ميزان رانندگي و تعداد تخلفات رانندگي افراد در ميزان رضايت آن‌ها از رفتار كاركنان صف راهور اثر معني‌داري دارد.