بهينه سازي بهره برداري از مخازن سدها با كمك يك مدل تطبيقي فازي - عصبي

در مدلهاي بلندمدت و يا احتمالاتي ضمني بهينه سازي بهره برداري از مخازن سدها، استنباط قوانين بهره برداري به عنوان يك فرآيند تكميلي مطرح است. در اين راستا ابتدا يك مدل بهينه سازي بهره برداري از مخزن از نوع برنامه ريزي پويا(DP) توسعه يافته و سپس جوابهاي بهينه اين مدل با استفاده از رگرسيون چند متغيره و نيز روشهاي پيشرفته تر مبتني بر سيستم استنباط فازي و استفاده از رويكرد فازي - عصبي جهت اخذ قوانين بهره برداري تحليل گرديده است. در ادامه قوانين بهره برداري استنباط شده در يك روند شبيه سازي مخزن مورد ارزيابي قرار گرفته اند. فرآيند سه مرحله اي فوق در دو نوع مساله برنامه ريزي بلندمدت و ميان مدت احتمالاتي براي اطلاعات مخزن سد دز بعنوان مطالعه موردي پياده شده است. نتايج نشان مي دهد روشهاي استنباط فازي و فازي - عصبي در مساله بهينه سازي بلندمدت برتري محسوسي بر نتايج روش رگرسيون خطي ندارد، در حاليكه در مدل ميان مدت احتمالاتي برتري آنها بر روش رگرسيون در استخراج اطلاعات و نمايندگي داده ها محسوس است. اين نتيجه نشان مي دهد كه استفاده از روشهاي پيچيده مبتني بر شبكه عصبي - فازي همراه با قابليت يادگيري در شرايطي توجيه پذير است كه با مساله استنباط از يك مجموعه داده هاي حاوي اطلاعات بد - تعريف و كاملا با ساختار شديد غيرخطي روبرو باشيم.