ارزيابي تراكم استخواني در بيماران دچار سنگ كليه؛ نقش هايپركلسيوري در از دست رفتن استخوان: آيا محدوديت كلسيم در اين بيماران لازم است ؟

ارزيابي تراكم استخواني در بيماران دچار سنگ كليه؛ نقش هايپركلسيوري در از دست رفتن استخوان: آيا محدوديت كلسيم در اين بيماران لازم است ؟

مقدمه: سنگ هاي ادراري شكايتي شايع در ارولوژي هستند. در اين مطالعه وضعيت تراكم استخواني در بيماران دچار سنگ هاي كلسيمي با گروه شاهد مقايسه شده و هم چنين تراكم استخواني مبتلايان به سنگ هاي ادراري بر حسب سن، جنس و نوع سنگ بررسي شده است. مواد و روش ها: در 85 بيمار مبتلا به سنگ ادراي و 85 فرد سالم، متغيرهايي شامل سن، قد، وزن، نمايه توده بدني، نتايج resco-T وscore -Z حاصل از تراكم سنجي در دو ناحيه ي كمر و گردن استخوان ران ثبت شد. ميزان اوريك اسيد، كلسيم، پتاسيم، سديم، اوره، كراتينين، فسفر، آلكالن فسفاتاز و پاراتيروييد هورمون سرم نيز ارزيابي و ثبت شد. علاوه بر اين، مقادير ادرار 24 ساعته هر يك از بيماران مورد مطالعه از جهت كراتينين، اگزالات، سيترات، اسيد اوريك، كلسيم، اوره و حجم كلي مورد بررسي قرار گرفت. نتايج: تراكم ماده معدني استخوان (Bone mineral density) در مهره هاي كمري و گردن استخوان ران در بيماران مبتلا به سنگ ادراري به طور معناداري كم تر گزارش شده است. اين اختلاف پس از طبقه بندي بيماران و گروه شاهد به دو گروه هايپركلسيوري و سطح طبيعي كلسيم ادراري نيز معنادار بود. طبق نتايج دانسيتومتري گردن استخوان ران و كمر، كاهش BMD (استيوپني و استيوپروز) در زنان يايسه به طور معناداري بيش تر گزارش شده است. نتيجه گيري: با توجه به عدم رابطه بين هايپركلسيوري و از دست دادن استخوان و اين نكته كه محدوديت در كلسيم رژيم غذايي نه تنها ايجاد سنگ را كاهش نمي دهد بلكه باعث بر هم خوردن تعادل كلسيم و از دست رفتن استخوان مي شود، بنابراين محدوديت كلسيم رژيم غذايي براي بيماران مبتلا به سنگ كليه پيشنهاد نمي شود. واژه هاي كليدي: سنگ هاي ادراري، هايپركلسيوري، محدوديت كلسيم رژيم غذايي.

Introduction: Kidney stone is a common urologic complaint. In this study, bone density in stone formers was compared with that of a control group; bone density of stone formers was also analyzed based on age, sex and stone configuration. Methods: In a group of 85 patients with upper urinary calcium stones and 85 healthy people, variables such as age, height, weight, BMI, T-score and Z-score results of bone densitometry of lumbar vertebrae (L2-L4) and femoral neck were recorded. The serum levels of uric acid, calcium, potassium, sodium, phosphor, alkaline phosphates and parathyroid hormone were also analyzed and recorded. Furthermore, all patientsʹ 24-hour urine was studied for levels of cr, oxalate, citrate, uric acid calcium, urea and the total volume. Results: Lumbar and femoral bone mineral density (BMD) was significantly lower in patients suffering from renal stone. This difference was also significant when the study and control groups were classified into hypercalciuric and normocalciuric ones. Based on the densimetric results of lumbar vertebrae and femoral neck, BMD reduction among menopause women was significantly greater. Conclusion: Noting the lack of relationship between hypercalciuria and bone loss, and noting that a low-calcium diet not only has no proved role in renal stone prevention, but also it leads to calcium imbalance and finally bone loss, low-calcium diets are not suggested for renal stone formers. Keywords: Kidney stone, Hypercalciuria, Low-calcium diets.