از ايديولوژي «هيچ چيز موثر نيست» تا جنبش «احياي بازپروري»

از ايديولوژي «هيچ چيز موثر نيست» تا جنبش «احياي بازپروري»

نويسندگان، در اين نوشتار به بررسي تغييراتي مي پردازند كه در طول زمان در مورد ايديولوژي حرفه اي جرم شناسان اتفاق افتاده است. منظور از ايديولوژي حرفه اي، مجموعه اي از باورهاي زير بنايي ست كه موجب جهت گيري متفكران دانشگاهي در مسير خاصي مي گردد. تا اواخر دهه 1960 ميلادي، جرم شناسان بر اين باور بودند كه مطالعه علمي علل جرم، مبنايي براي فردي كردن رفتار با بزه كاران ايجاد خواهد كرد و به نوبه خود موجب كاهش تكرار جرم آن ها خواهد شد. در اواسط دهه 1970 ميلادي، اين ديدگاه دچار افول شد و ايديولوژي حرفه اي جايگزين آن گرديد كه تاكيد مي نمود «هيچ چيز در نهادهاي اصلاحي درماني موثر نيست». علل بزه كاري، عللي ساختاري اند و جرم، تنها از رهگذر عدالت اجتماعي مي تواند كاهش يابد. اگر چه نويسندگان اين نوشتار به فوايد اين ايديولوژي حرفه اي نيز اشاره مي كنند، اما اظهار مي دارند كه ايديولوژي حرفه اي مذكور اين نتيجه نامطلوب را به دنبال داشته است كه موجب توجيه «تخريب دانش» (نشان دادن آنچه موثر نيست) به عنوان تنها توصيف عقلاني از جرم شناسي شده است؛ به گونه اي كه تلاش هاي انجام شده جهت «توليد دانش» (نشان دادن آنچه موثر است) را تضعيف نموده است. با وجود اين، جنبشي در خصوص «سنجش ميزان اثر بخشي برنامه هاي اصلاحي درماني» در حال گسترش به عنوان ايديولوژي حرفه اي جايگزين است كه يك بار ديگر بر استفاده از علم براي حل مسايل مربوط به جرم تاكيد مي نمايد. نويسندگان بر اين باورند كه اين ديدگاه در صورت فراگيري، موقعيت جرم شناسي را به عنوان يك رشته مطالعاتي بهبود خواهد بخشيد و نسبت به انديشه « هيچ چيز موثرنيست»، منافع عمومي بيش تري را براي بزه كاران و نظم عمومي به همراه خواهد داشت.

The authors, in this paper are to examine changes over time that has happened in the ideology of professional criminologists. The professional ideology, a set of underlying beliefs that lead to the academic thinkers are in a certain direction.Causes of Crime, and the structural causes of crime, social justice can only be reduced from the passer. Although the authors of this paper refers to the benefits of this professional ideology, but stated that Professional ideology, the result is undesirable to have explained that "the destruction of knowledge" (showing what is effective) as the only rational description of criminology is that such efforts to "knowledge" (showing what is effective) is weakened.The authors believe that this perspective on learning, the situation will improve criminology as a field of study and thought than "nothing Mvsrnyst" the public interest to more crime and public order to be conservative.