بررسي تطبيقي جرايم عليه عدالت قضايي از ديدگاه قرآن و حقوق كيفري

عدالت قضايي از شاخصه هاي مهم عدالت اجتماعي است كه اجراي آن طبق آموزه هاي قرآن از مهم ترين اهداف بعثت انبياي الهي معرفي شده؛ و مراد از آن رعايت قانون و احقاق حق در مقام قضاوت و داوري است. بديهي است هر عملي كه به قصد اخلال در روند اجراي عدالت قضايي صورت گيرد و اين قابليّت را داشته باشدكه تحقق عدالت قضايي را ناممكن سازد و يا موجب انحراف دادرسي گردد، جرم عليه عدالت قضايي محسوب مي شود. در قرآن، آيات متعددي بر اجراي عدالت قضايي تاكيد دارد؛ تاجايي كه اقداماتي كه باعث اخلال در روند اجراي‌ عدالت مي‌شوند، صراحتاً مورد نهي قرار گرفته است. اين در حالي است كه قانون گذار ايران صرفاً به پيش بيني كلّي برخي از اين جرايم، به طور پراكنده و بدون لحاظ سياست جنايي واحد و يكپارچه اكتفاي كرده است. در اين مقاله كه به روش توصيفي-تحليلي انجام گرفته است؛ ضمن بررسي مفهوم جرايم عليه عدالت قضايي، مصاديق اين جرايم از ديدگاه قرآن و حقوق كيفري ايران شناسايي شده و در پايان، عملكرد قانون‌گذار در برخورد با اين دسته از جرايم مورد نقد و بررسي قرار مي گيرد.