عوامل موثر بر آموزش پزشكي در محيط باليني: تجارب اعضاي هيات‌علمي باليني

عوامل موثر بر آموزش پزشكي در محيط باليني: تجارب اعضاي هيات‌علمي باليني

مقدمه: آموزش باليني بخش مهمي از آموزش در دوره پزشكي مي‌باشد كه بدون آن تربيت پزشكاني شايسته و كارآمد غير ممكن مي‌باشد. با توجه به پيچيدگي‌هاي موجود در آموزش باليني، تاثيرپذيري آن از عوامل مختلف محيطي، تغييرات اخير در محيط باليني و نقش‌هاي چندگانه اعضاي هيات‌علمي باليني، لزوم بررسي اين پديده به صورت جامع احساس شد. اين تحقيق به تبيين عوامل زمينه‌اي موثر بر آموزش باليني با تكيه بر تجارب اعضاي هيات‌علمي باليني مي‌پردازد. روش‌ها: اين مطالعه كيفي به روش تحليل محتواي مرسوم انجام شد. داده‌ها با استفاده از نمونه‌گيري مبتني بر هدف و مصاحبه فردي نيمه ساختارمند با اعضاي هيات‌علمي باليني، مصاحبه‌هاي غيررسمي با فراگيران و مشاهده در عرصه جمع‌آوري شد.‌ نتايج: براساس يافته‌هاي حاصل از مراحل كدگذاري، ساختار آموزشي، وظايف حرفه‌اي و عوامل انگيزشي عوامل زمينه‌اي هستند كه بر آموزش باليني اثر مي‌گذارند. از ديد مشاركت‌كنندگان محدود بودن زمان در اختيار براي آموزش، وظايف و مسووليت‌هاي متنوع، گسترده و با حجم بالاي اعضاي هيات‌علمي، عدم تامين مالي، نبود شان و منزلت مناسب براي آموزش، پررنگ بودن نقش پژوهش در مقايسه با آموزش و چالش‌هاي نقش معلمي از مهم‌ترين عوامل زمينه‌اي هستند كه آموزش باليني را متاثر مي‌سازند. نتيجه‌گيري: تغيير ساختار آموزشي به سمت ايجاد فرهنگي كه به آموزش باليني به عنوان يك خدمت بها داده شود مي‌تواند بسياري از مشكلات آموزش باليني و اعضاي هيات‌علمي را مرتفع نمايد. نتايج اين پژوهش مي‌تواند مسوولان دانشگاه‌هاي علوم پزشكي و اعضاي هيات‌علمي را در يافتن راه‌كارهايي براي ارتقاي فرايند آموزش باليني ياري رساند.

Introduction: Clinical teaching is a major part of medical education without which it is impossible to train competent physicians .With regard to the complexity of clinical teaching, current changes in medical environment and diverse roles of clinical teachers, the necessity of doing a comprehensive study on such phenomenon, was felt. This study aimed to explore effective background factors of clinical education based on clinical teachers’ experiences. Methods: This is a qualitative study with conventional content analysis. Data were collected through purposive sampling and semi-structured interviews conducted with clinical teachers, informal interviews conducted with the students, and field observations. Results: Based on the obtained results of coding steps, educational structure, professional duties and motivational elements were background factors affecting clinical teaching. Education time constraints, diverse and overloaded duties of clinical teachers, lack of financial support, lack of an appropriate position for teaching, priority of research over education and the challenges in teachers’ role are the most important factors affecting clinical teaching. Conclusions: Making a change in educational structure to have a culture that values clinical teaching and respects that as a service can solve a lot of clinical teaching and clinical teachers’ problems. The findings of the present study can help the authorities in medical universities and faculty members to take strategies to promote the quality of clinical teaching.