ساخت اضافه در سطح رابط نحو و صورت آوايي

ساخت اضافه در سطح رابط نحو و صورت آوايي

در اين مقاله، فرايند تبديل آوايي تكواژ اضافه را از-i به -a، در بافت تكواژ معرفه نما در ساخت اضافه زبان كردي تحليل مي‏كنيم. با جمع آوري شواهد از حوزه هاي تجربي متفاوتي همچون دامنه معرفگي تكواژ معرفه نما، تاثير معرفگي ضميرهاي اشاره و عملكرد كميت نماي بافت وابسته در ساخت اضافه، استدلال خواهيم كرد كه بافت محرّك تبديل آوايي تكواژ اضافه، بر‏حسب چينش خطي تكواژها در صورت آوايي، تعريف‏شدني نيست؛ بلكه روابط نحوي ميان تكواژهاي دخيل در اين فرايند آوايي، نقش بسزايي ايفا مي كنند. در اين پژوهش، به‏طور مشخّص نشان مي‏دهيم كه محرك تبديل آوايي تكواژ اضافه، بافتي ساختاري است كه در آن، تكواژ اضافه تحت تسلط سازه اي تكواژمعرفه نما قرار دارد. نتيجه مهم اين تحليل، وارد دانستن روابط سلسله مراتبي نحوي در صورت‏بندي قواعد آوايي، فارغ از توالي خطي تكواژهاست.

The purpose of the present paper is to analyze the phonological process by which the Kurdish additional phoneme –i changes into –a in the context of Kurdish language additional structure. In doing so, we have collected several data from various empirical fields such as the definiteness scope of the definite marker, the definiteness effects of demonstrative pronouns and the interplay of discourse-linked quantifiers with additional phoneme, to argue that the context conditioning the phonological process under discussion can not be defined according to linear adjustment of morphemes in phonological form, but may only be defined in syntactically motivated structural terms. Specifically, it have been demonstrated that the additional phoneme undergoes the phonological change in the context of a c-commander morpheme marked with the feature [+definite]. On a theoretical level, this study provides evidence that this kind of structural relations in syntax plays an important role in defining the contexts to which phonological processes apply in PF. Keywords: Additional Structure, Definiteness, C-commander, Phonological Form, Quantifier, Discourse-Linked