آسيب هاي زنان واليباليست نخبه ايران

آسيب هاي زنان واليباليست نخبه ايران

واليبال، يكي از پرطرفدارترين و محبوب ترين ورزش ها در دنياست كه خطر بروز آسيب نيز در آن زياد است. هدف از اين تحقيق، بررسي خصوصيات آسيب هاي زنان واليباليست نخبه كشور بود. 74 بازيكن از 5 تيم شركت كننده در ليگ برتر (1386 – 1385) واليبال زنان كشور در اين تحقيق شركت كردند. اطلاعات مربوط به آسيب ها به‌صورت آينده‌نگر و با استفاده از فرم گزارش آسيب و به كمك پزشكان تيم جمع آوري شد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها، از آمار توصيفي و آزمون خي دو استفاده شد. در مجموع 27 آسيب در بازيكنان رخ داد كه 8/77 درصد آنها در اندام تحتاني، 5/18 درصد در اندام فوقاني و 7/3 درصد در تنه بود. پرآسيب ترين قسمت بدن مچ پا (9/51 درصد) و به دنبال آن زانو (2/22 درصد) بود. متداول ترين نوع آسيب نيز اسپرين (6/55 درصد) و به‌دنبال آن استرين (5/18 درصد) بود. اسپكرها (6/55 درصد)، پاسورها (9/25 درصد) و به دنبال آن ليبروها (5/18 درصد) بيشتر دچار آسيب شدند. اسپكرها بيشتر از ناحيه مچ پا و زانو دچار آسيب شدند، درحالي كه انگشتان دست در پاسورها و مچ دست در ليبروها بيشتر دچار آسيب شد. بين ميزان آسيب هاي برخوردي و غيربرخوردي تفاوت معناداري مشاهده نشد (05/0 > P، 1 =2?). آسيب هاي زمان تمرين بيشتر از زمان مسابقه بود (05/0 < P، 89/5 = 2?). بيشتر آسيب هاي بازيكنان، زمان فرود از پرش، دفاع روي تور و شيرجه جهت توپ گيري بود. آسيب هاي اتفاق افتاده در منطقه جلو زمين (74 درصد) به‌طور معناداري بيشتر از منطقه عقب بود (05/0 > P، 81/5 = 2?). براساس يافته‌هاي اين تحقيق مي توان گفت كه اسپكرها بيشتر در معرض آسيب هاي مچ پا و زانو حين فرود بعد از پرش قرار دارند و اسپرين متداول ترين نوع آسيب ها و منطقه جلو زمين پرآسيب ترين منطقه زمين بازي است. اين اطلاعات براي دست‌اندركاران پزشكي تيم هاي واليبال براي تحت پوشش قرار دادن مسايل پزشكي مسابقات و طراحي راهبردهاي پيشگيري از آسيب ها مفيد است.

Volleyball is one of the most popular sports in the world. The purpose of this study was to investigate characteristics of injury in Iranian elite female volleyball players. 74 players from five teams which participated in 2006-2007 Iran female volleyball leagues were studied. The data of injuries were collected using injury report form that was completed by team physicians. Descriptive statistics and chi square test were used for analysis of data. Totally, 27 injuries were noted; 77.8% occurred in lower extremities, 18.5% in upper extremities and 3.7% in trunk. Most common sites of injury were ankle (51.8%) and knee (22.2%). Most common types of injuries were sprain (55.6%) and strain (18.5%). The majority of injuries occurred in spikers (55.6%), setters (25.9%) and liberos (18.5%). Spikers were injured mostly in ankle and knee, setters in fingers and liberos in wrist. There was no difference between contact and non – contact injuries (?2 = 1, P > 0.05). Injuries during practice were significantly more than competition (?2=5.89, P < 0.05). Most of injuries occurred because of landing. Injuries occurred in front line position were significantly higher than back line position (?2=5.81, P < 0.05). In conclusion, spikers were more prone to ankle and knee injury during landing and sprain was the most common type of injury and front line was the most critical zone in volleyball court. These findings are useful to volleyball medical staff to cover the competition and also to design prevention strategies to minimize injury.