تاثير گسترش بخش سلامت بر رشد اقتصادي ايران؛ با رويكرد قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران

تاثير گسترش بخش سلامت بر رشد اقتصادي ايران؛ با رويكرد قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران

سلامت علاوه بر اينكه به عنوان يك حق در قانون اساسي مطرح شده است، به عنوان شكلي از سرمايه‌گذاري، ابزاري براي حفظ توانايي و بهره‌وري نيروي كار تلقي مي‌شود. سلامت به صورت مستقيم با افزايش ذخيره سلامت افراد و به صورت غير مستقيم با افزايش انگيزه ادامه تحصيل و يادگيري مهارت‏هاي بهتر، افزايش بهره‏وري و رشد اقتصادي را به همراه خواهد داشت. بنابراين، به نظر ما، گسترش بخش سلامت در كشور، رشد اقتصادي را افزايش دهد. در اين مقاله با استفاده از اطلاعات سري زماني سال‏هاي 1358?1385 و روش تصحيح خطاي‌برداري، به آزمون اثر تحول‌هاي بخش سلامت بر رشد اقتصادي ايران مي‏پردازيم. نتايج بررسي رگرسيوني نشان مي‌دهد كه توسعه خدمات بهداشتي در بخش سرانه تخت بيمارستاني و سرانه پزشك، تاثير مثبتي در افزايش اميد به زندگي دارد. در برازش مدل با متغير اميد به زندگي، كشش توليد ناخالص داخلي بدون درآمد نفتي نسبت به شاخص اميد به زندگي با 09/0 برابر شد. همچنين در برازش مدل با متغير شاخص مرگ‌ومير كودكان زير پنج سال، كشش رشد اقتصادي نسبت به شاخص مرگ‌ومير كودكان زير پنج سال، منفي 13/0 و معنادار به دست آمد. اين دو شاخص كه نشان‌دهنده توسعه‌يافتگي بهداشتي است، تاثير مثبتي بر رشد اقتصادي در كشور داشته‌اند.

Health is being addressed as a right in the constitution of Iran. Moreover it is a tool, in the form of investment, to preserve the ability and efficiency of labor. It causes an increase in the health stock of the society directly and increases the motivation among the youth to continue their education and gain more skills indirectly. These direct and indirect effects will result in higher economic growth and efficiency. Therefore it is supposed that growth in the health sector of our country increases the economic growth. This study has tested the impact of health sector on economic growth using a Vector Error Correction Model (VECM), based on time series information between 1358 till 1385. Our findings through regressions show that the development of hygienic services indexing by Hospital beds per capita and per capita physician had positive effect on life expectancy. Estimating the model by life expectancy variable, elasticity of domestic production, excluding oil revenue, was 0.09 and by the under-5 mortality rate variable it was -0.13. These two indexes which show the development in health sector had positive effect on economic growth which proves the hypothesis.