تاثير آموزش تغذيه بر عوامل خطرساز بيماري‌هاي قلبي ـ عروقي در سالمندان مبتلا به ديابت نوع 2: يك كارآزمايي باليني تصادفي

تاثير آموزش تغذيه بر عوامل خطرساز بيماري‌هاي قلبي ـ عروقي در سالمندان مبتلا به ديابت نوع 2: يك كارآزمايي باليني تصادفي

مقدمه: بر خلاف روند شيوع ديابت در سنين مختلف، بيشتر برنامه‌هاي آموزش ديابت براي بالغين جوان و يا بيماران تازه تشخيص داده شده، طراحي و اجرا گرديده است. اين پژوهش، با هدف ارزشيابي برنامه‌ي آموزش تغذيه بر شاخص‌هاي سوخت و ساز، تن سنجي و فشارخون سالمندان بالاي 60 سال مبتلا به ديابت نوع 2 انجام شد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه‌ي تجربي، 100 سالمند با سن بالاي 60 سال و مبتلا به ديابت نوع 2 شركت نمودند. سالمندان به صورت تصادفي در دو گروه مداخله و كنترل تقسيم شدند و داده‌هاي دو گروه، در دو زمان قبل و 3 ماه پس از مداخله‌ي آموزش تغذيه، جمع‌آوري گرديد. سپس داده‌ها به‌ وسيله‌ي نرم‌افزار SPSS و آزمون‌هاي آماري مناسب، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش در گروه مداخله، كاهش معني‌داري را در ميانگين وزن (3/1 كيلوگرم)، نمايه‌ي توده‌ي بدن (48/0 كيلوگرم بر مترمربع)، تري‌گليسيريد (25/18 ميلي‌گرم)، قند خون ناشتا (5/19 ميلي‌گرم در صد ميلي‌ليتر) و هموگلوبين گليكوزيله (36/0%) نشان داد. در مورد ميزان ليپوپروتيين سبك، ليپوپروتيين سنگين و فشار خون، اختلاف معني‌داري بين دو گروه مداخله و كنترل ديده نشد. نتيجه‌گيري: آموزش تغذيه‌ي تيوري محور، در مدت 3 ماه سبب كاهش شاخص‌هاي بيوشميايي و تن‌سنجي سالمندان ( < 60) مبتلا به ديابت نوع 2 گرديد كه اين امر به نوبه‌ي خود مي‌تواند سبب كاهش عوارض عروق كوچك و بزرگ مرتبط با بيماري ديابت شود.

Introduction: Contrary to the prevalence of type 2 diabetes in different age groups, most previously published educational programs for diabetic patients have been conducted for young or newly diagnosed patients. This study was performed to determine the effect of nutrition education programs on metabolic, anthropometric and blood-pressure indices of elderly individuals, aged above 60 years with type 2 diabetes. Materials and Methods: A hundred elderly diabetic patients participated in this interventional study. Data on the control and intervention groups was collected in two stages, before and 12 weeks after intervention. Intervention of nutrition education was performed based on the BASNEF model and, data collected were analyzed using Chi-square, t-test and the paired t-test. Results: The intervention group showed a significant reduction in body weight (-1.3 kg), body mass index (-.48 kg/m2), triglycerides (?18.25 mg/dl), fasting plasma glucose (?19.5mg/dl), and HbA1c (-.36%). A decrease in HDL (-1.02mg/dl, P= .9) and LDL (-4.04, P=.2) was also observed in the interventional group, although the change was not significant. No significant differences were seen in systolic and diastolic blood pressure (p > 0.05). Conclusions: Based on the results of the present study, short-term nutrition education can improve biochemical and anthropometric indice of elderly patients with type 2 diabetes.