جمال‌شناسي سوانح العشاق احمد غزّالي

Aestheticism of Ahmad Qazaliʹʹs Savanehol Oshaq

اين مقاله برگرفته از پژوهشي در باب زيبايي‌شناسي كلام شيخ احمد غزّالي (عارف قرن 5و6) در شاهكار عرفاني- ادبي او، «سوانح العشاق» مي‌باشد. در اين پژوهش برآنيم كه نحوه بيان و انتقال مفاهيم عرفاني و عاشقانه شيخ را از رهگذر كلام شيواي او تحليل كرده و نحوه سخن گفتن و تصويرهاي شاعرانه وي را در اين اثر تحليل كنيم. بنابراين، پس از درآمدي موجز، ديدگاه شيخ را درباره مقوله زيبايي‌ و زيبايي‌شناسي به اختصار بررسي كرده‌ايم. در خلال اين بررسي است كه دامنه سخن به «زيبايي‌شناسي عرفاني» كشيده مي‌شود و تفاوت زبان اشارت و عبارت بيان مي‌گردد. سرانجام براي نمايش زبان‌آوري شيخ احمد غزالي، تصويرآفريني او در قالب‌هاي تشبيه، استعاره، كنايه، تشخيص و پارادوكس با ذكر نمونه‌هايي، معرفي شده است.

This paper encompasses a research upon the aestheticism of Sheikh Ahmad Qazaliʹs, Mystic in 5th and 6th centuries AH, literary and mystical masterpiece called "Savanehol Oshaq. This paper endeavors to analyze the tone and conveyance of mystical and lovemaking concepts of his in his eloquent language and analyze his speech and his loveable poetic pictures. Therefore, after a short introduction, the Sheikhʹs perspective on beauty and aestheticism is succinctly studied. Parallel to that, the analysis is drawn up on mystical aestheticism and the difference between denotation and connotation is dealt with. Finally, to demonstrate the eloquence ability of Ahmad Qazali, there are some examples given on his use of simile, metaphor, irony, diagnosis, and paradox.