خاستگاه و بايسته‏هاي شكرگزاري از معبود (2)

The Origin and Necessities of Thanking the Deity (2)

يكي از صفات خداي متعال، شاكر است، همچنان‏كه بايد شكرگذار نعمت‏هاي الاهي باشيم. كيفيت شكرگزاري انسان با خدا متفاوت است. كاربرد شكرگزاري بر خدا، از روي مجاز و براي ايجاد انگيزه در انسان است. خداي متعال نعمت‏هاي بيكراني را براي ما ارزاني داشته كه بايد ما در برابر آن شاكر باشيم. بزرگ‏ترين نعمت الاهي، فرجام نيك و حسن عاقبت و برخورداري از رضوان الاهي در سراي آخرت است. انسان‏ها به تناسب معرفتشان نسبت به خدا، مرتبه شكرگزاري‏شان متفاوت است. اگر خداوند خير و نعمتي را در اختيار موجودات قرار مي‏دهد، نه از آن جهت است كه سودي براي خود در نظر دارد، بلكه چون خداوند داراي رحمت بيكران است، با افاضه رحمت، موجودات را به كمال مي‏رساند.

One of the attributes of the Most High God is that He is All- grateful. Therefore, we have to be grateful for the divine graces. The way of manʹs thanksgiving is different from that of Godʹs thanksgiving. The expression Godʹs thanksgiving is used figuratively for the purpose of motivating man. The Most High God has bestowed upon us boundless favours for which we have to be grateful. The greatest divine favour is good outcome and enjoying Godʹs good pleasure in the hereafter. The degree of manʹs thanksgiving is ranked according to his knowledge about God. When God bestows good upon the creatures, He seeks no benefit for Himself; rather, He wants to direct people towards perfection through bestowing His boundless mercy on them.