تحليل ساختار و كاربرد پارودي‌هاي ديوان البسه نظام قاري يزدي

Structural and Functional Analysis of Parodies in Nezam Qariʹʹs Divan-e-Albaseh

پارودي (parody) يكي از شيوه‌هاي بيان غير‌مستقيم در انتقادهاي اجتماعي و شاخه‌اي از ادبيّات طنّازي است كه ضمن نشاندن لبخند بر لبان‌مخاطب، ديدگاه انتقادي نويسنده را با كاريكاتوري از كلمـات در اشعار شاعران مشـهور نشان مي دهد. از ميان پارودي‌هاي مـوجود «پارودي» يا نقيضه‌هاي نظام قاري، نوعي انقلاب در شعر عرفاني به حساب مي‌آيد. او با هوشياري به دگرگون كردن زبان عرفاني و درهم ريزي ساختار نوين زبان اجتماعي مي پردازد. او يك هنرمند طنز‌پرداز است با سبك و بينش‌هاي خاصّ خود كه با شناخت روحيّه و جوهر روزگارش «پارودي»‌هايي ساخته‌است. پارودي‌هاي نظام قاري توصيفي از يك شكل و يك استراتژي طنز‌آميز است و معرّف يك هدف اجتماعي كه در هر بيت استادانه دنبال مي شود. كلمات شعرش بيشتر به صورت يك گسست يا هم‌نشيني ناسازه‌ها جلوه مي كند و اين همان طنز اوست و معناي شعرش نيز از همين گذر پديدمي‌آيد كه نشان دهنده تضاد اجتماعي است. در مقاله حاضر به بررسي و تحليل اين شيوه سخنوري در اشعار نظام قاري مي‌پردازيم.

A branch of satirical literature, Parody is an indirect way to express social criticism. In addition to having the audience smile, it reveals the author’s critical views in the form of a caricature of words. Among the existing parodies, Nezam Qariʹs parody is a revolution in mystic poetry. He revolutionizes the language of mysticism and the new structure of social language. A satirist with his own style and insight, he has made parodies based on his understanding of the essence and morality of his time. His parodies constitute a satirical strategy and introduce a social goal followed masterfully in every distich. The words of his poetry seem to be a collection of non-structures. In fact, this is his satire: a reflection of social conflict.