نقش نجواهاي دروني در فضا سازي داستان‌هاي شاهنامه

The Role of Internal Whispers in Creating the Settings of Shahnameh Tales

نجواها جزو لاينفك گونه‌هاي ادبيّات، از جمله ادبيّات حماسي و اساطيري است. مي‌توان گفت يكي از شگردهاي‌عالي‌شاعران دربيان داستان‌ها، درون‌كاوي‌ قهرمانان از‌ طريق ‌بازگفت انديشه‌هاي ‌دروني آن‌هاست. فردوسي، شاعرسترگ حماسه‌سراي ايران، گاهي‌تلاش‌كرده‌است، از طريق درون‌كاوي شخصيّت‌هاي داستان، براي ايجاد هيجان بيشتر در مخاطب و نيز تحليل كردارهاي ‌قهرمانان، به تصوير ذهنيّات‌ آنان بپردازد و پنداشت‌هاي آنان را بر زبانشان جاري سازد. استفاده ‌از ‌اين ‌روش، كه‌ يكي ازشگردهاي‌هنرين اين شاعر بزرگ ‌است، موجب ‌گرديده‌ كه هم به معرّفي‌ دقيق‌تر قهرمانان توفيق يابد، هم‌ جوانب ‌مختلف داستان‌ها را بررسي‌كند و هم مخاطب را آماده‌ي پذيرش‌كرداري‌كند كه از قهرمان داستان سرخواهد زد. در نوشتارحاضر، نويسنده تلاش‌كرده‌است، سه داستان تراژديك ايرج، سهراب و سياووش راكه فردوسي با درون‌كاوي ‌قهرمانان آن‌ها و بيان انديشه‌هاي دروني‌ آنها، بسترسازي مناسب براي شكل‌گيري آن داستان‌ها فراهم ساخته است، تحليل و بررسي كند.

Whispers are an integral part of literary genres, including epical and mythological genres. It can be said that one of the poets’ techniques in telling stories is the introspection of the heroes through retelling their internal thoughts. Ferdowsi, the great Iranian epic poet, has sometimes tried to create more excitement in the audience through the introspection of the characters in the story to describe their mentalities and have them put their thoughts into words. The use of this method, a technique used by Ferdowsi, has made him successful in introducing the heroes more exactly and helped him to examine the various aspects of the stories and to prepare the audience for the acceptance of the heroes’ deeds. In this article, the author has made an attempt to analyze three tragic stories of Iraj, Sohrab, and Siavash, through the introspection of the heroes, telling their internal thoughts and preparing the grounds appropriately for the formation of these stories.