تصوير در غزليات عرفي شيرازي

Image in Orfi Shiraziʹʹs Sonnets

يكي از جنبه‌هاي زيباي غزليّات عرفي تصوير است. بنابراين دراين مقاله كوشش شده عناصر تصويري غزليات عرفي آشكار شود؛ از اين جهت عناصري چون تشبيه، كنايه‌، مجاز، پارادوكس و حساميزي مورد تحليل قرار گرفته است. در حوزه تشبيهات بيشتر از تشبيهات فشرده و يا بليغ اضافي بهره گرفته و اين نوع تصاوير بيشتر از نوع انتزاعي و عقلي و حسي است؛ تشبيهات عرفي از نظر ساختار در غزليّات از تنوّع برخوردار مي‌باشد. موضوع مشبه اغلب خود شاعر، معشوق و مفاهيم انتزاعي مي‌باشد و از طرفي موضوع مشبّه به‌، اغلب عناصر غيرانتزاعي چون طبيعت و اشيا مي‌باشد. از انواع استعاره، نوع كنايي و تشخيص، بيشترين بسامد را دارا بوده و نيز از خلاقيّت برخوردار مي‌باشد. عناصر سازنده خيال او به لحاظ مستعارٌمنه بيشتر طبيعت و اشياي و به لحاظ مستعارٌله، معشوق و شاعر مي‌باشد. در غزل او عنصر غالب در ساختار تشخيص مفاهيم تجريدي و انتزاعي مي‌باشد. استعاره فعلي نيز از ديگر ويژگي‌هاي تصويري اوست كه به‌صورت رديف و يا در داخل ابيات نمود دارد. پارادوكس به‌صورت بياني يا اسنادي آمده است، كه نسبت به عناصر پيشين كمتر به‌كار رفته و حساميزي نيز به‌صورت محدود، با نسبت دادن دو حس ظاهري به يكديگر و يا نسبت دادن يك حس ظاهري به يك امر ذهني صورت گرفته است.

One of the beautiful aspects of Orfiʹs sonnets is their images. Thus, this paper tries to reveal the imagery elements of Orfi’s sonnets. Therefore, such elements like simile, irony, figure, metaphor, paradox, and synesthesia have been analyzed. In the realm of similes, Orfi has more often used concise simile and eloquence. Such images are abstract, intellectual and tangible. Orfi’s similes are various in structure. The subject of the likened is often the poet, the beloved and abstract concepts, and the subject of that to which a thing is likened is often non-abstract elements, like nature and objects. Of different kinds of metaphor, irony and personification arrays are more frequent and also creative. The componential elements of his imagination from the viewpoint of the thing metaphored mostly include nature and objects and from the viewpoint of that to which a thing is metaphored the beloved and the poet. In his sonnets, he himself is the predominant element in making abstract concepts distinct. Verbal metaphor is another feature of his imagery that is manifest in lines or verses. Paradox appears in the form of explanation or predication which is used less in comparison with previous elements; synesthesia limitedly appears in connecting two apparent senses with each other or an apparent sense with a mental task.