«گل سرخ در نگاه سعدي»

Red Rose in Saʹʹdiʹʹs Eyes

آب و هواي متنوّع، فلات ايران را به گل‌خانه‌اي بدل كرده است كه در آن انواع گل‌ها و گياهان مي‌رويد و بديهي است اين واقعيّت‌هاي محيطي در ذهن و زبان و شكل‌گيري ساختار انديشه هر ايراني تاثير مي‌گذارد، چنان كه بومِ انديشه، رنگ زاد و بوم دارد. شاعران ادبِ فارسي، در بيانِ انديشه‌ها، تصويرهاي ذهني و دروني خود از گل و گياه بسيار بهره جسته‌اند، گل و گياه در نگاه آن‌ها، بار عميق معنايي به خود مي‌گيرد. چگونگي كاربرد گل، بيانگر حالات دروني و نمايانگرِ نگرش آن‌هاست. گل و گياه، عالي‌ترين مظاهر زيبايي هستند و در اين ميان سعدي از آن روي كه شيفته زيبايي است، مي‌كوشد تا براي آراستن اشعارش از گل و گياه بهره برد تا جايي كه، واژه‌هاي مربوط به گل و گياه در اشعار او از بسامدِ بالايي برخوردارند. او كه به تصويرگري اهميّتِ فوق‌العاده‌اي مي‌دهد. به مددِ انديشه شاعرانه بسيار نيرومند و شور و شوق عاشقانه‌اش، توانسته است با زباني شيرين و شيوا، معاني و مفاهيمِ بكر و زيبايي بيافريند. هدفِ اين پژوهشِ، بررسي و تحليلِ گل سرخ در آثار سعدي، به منظورِ درك بهتر زيبايي‌هاي بيروني و مفاهيم دروني سخن او بوده است.

The variety of climates has turned Iranian plateau into a greenhouse in which various kinds of flowers and plants grow, and undoubtedly these environmental realities affect every Iranianʹs mind and language and the formation of his ideas. Iranian poets have profusely used flowers and plants in the expression of these ideas and their internal and mental images since they have deep meanings. The way flowers are used reflects their internal feelings and attitudes. Flowers and plants are the best manifestations of beauty. Saʹdi, a great lover of beauty, attempts to adorn his poems with flowers. This is highly frequently seen in his poems. Imagery is so important for him that, using his very strong Poetic mind and his love and enthusiasm, he has created novel and beautiful concepts and senses in an eloquent and pleasant language. This article studies the red rose in Saʹdiʹs works to better understand their internal and external beauties.