مقايسه فتوتراپي تكي متناوب و مداوم و تغيير وضعيت دردرمان نوزادان رسيده مبتلا به زردي

Comparison of intermittent versus continuous phototherapy and position change effect on treatment of term newborns with jaundice

زمينه: افزايش بيلي‌روبين خون يك مشكل شايع دوران نوزادي مي‌باشد و فتوتراپي روشي موثر در درمان زردي نوزادي است. علي‌رغم كاربرد وسيع فتوتراپي هنوز سوالاتي در مورد افزايش تاثير آن بدون پاسخ مانده است. هدف از اين مطالعه نيز مقايسه اثرات درماني روش‌هاي متفاوت فتوتراپي در نوزادان ترم مبتلا به زردي مي‌باشد. روش‌ها: اين مطالعه به‌صورت كارآزمايي باليني در بخش نوزادان بيمارستان امام رضا (ع) كرمانشاه به‌مدت 17 ماه انجام شد. 18 نفر از نوزادان پس از انتخاب بر اساس معيارهاي ورود و خروج، به‌طور تصادفي در يكي از 3 گروه فتوتراپي مداوم با وضعيت سوپاين به‌صورت ثابت، فتوتراپي متناوب بدون تغيير وضعيت و فتوتراپي مداوم با تغيير وضعيت نوزاد مورد استفاده قرار گرفتند. ميزان بيلي‌روبين تام و مستقيم خون نوزادان با فواصل هر 12 ساعت بعد از شروع فتوتراپي اندازه‌گيري شد. در صورتي كه بيلي‌روبين نوزاد به كم‌تر از13 ميلي‌گرم در دسي‌ليتر مي‌رسيد، فتوتراپي قطع مي‌شد و در پايان، اطلاعات به‌دست‌آمده توسط روش‌هاي آماري T-Test و ANOVA آناليز شدند. يافته‌ها: از نظر توزيع جنسي، وزن تولد و ساير متغيرها بين سه گروه، تفاوت معناداري وجود نداشت. ميانگين مدت زمان شروع تا پايان فتوتراپي در گروه اول 5/47 ساعت، در گروه دوم 6/51 ساعت و در گروه سوم 3/39 ساعت بود. از نظر آماري اختلاف معناداري بين سه گروه وجود نداشت (18/0P=). نتيجهگيري: تاثير روش فتوتراپي متناوب در مقايسه با مداوم در درمان هيپربيليروبينمي در نوزادان ترم يكسان است.