نگرش عاطفي مادران كودكان ناشنوا و كم‌توان ذهني نسبت به فرزندان معلولشان

Emotional Attitudes of Hearing Disability and Intellectually Disabled Students’ Mothers towards their Children

هدف از انجام اين تحقيق بررسي و مقايسه نگرش عاطفي مادران كودكان ناشنوا و كم‌توان ذهني نسبت به فرزندان معلولشان بود.روش: جامعه آماري اين پژوهش مادران دانش‌آموزان ناشنوا و كم توان ذهني مدارس استثنايي شهر تهران بوده است. نمونه آماري عبارت بود از دو گروه 30 نفري از مادران كودكان كم توان ذهني و مادران كودكان ناشنوا كه از بين مدارس مذكور با روش نمونه‌گيري تصادفي انتخاب شدند. آزمودني‌ها به وسيله پرسشنامه آزمون شده و از نظر چهار ويژگيِ ميزان پذيرش، طرد، اعطاي آزادي و ابراز محبت نسبت به كودك معلولشان، بررسي و با يكديگر مقايسه شدند.يافته‌ها: با توجه به مقدار t محاسبه شده در ميزان پذيرش، اعطاي آزادي، طرد و محبت به كودك از سوي مادران كودكان ناشنوا و كم توان ذهني تفاوت معنا داري مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: نتايج نشان دادند كه دو گروه نمونه در چهار ويژگي فوق‌الذكر هيچ تفاوت معناداري با يكديگر نداشته و از نگرش مشابهي نسبت به كودكان معلولشان برخوردار هستند. به عبارت ديگر نوع معلوليت در نگرش منفي مادران موثر نمي‌باشد و مي‌توان چنين نتيجه‌گيري كرد كه اين نوع معلوليت به يك اندازه فشار رواني روي والدين بخصوص مادران ايجاد مي‌كند.

Objective: This research was aimed to investigate and compare emotional attitudes of hearing disability and intellectually disabled students’ mothers towards their children. Method: Among hearing disabilityand intellectually disabled students’ mothers in Tehran, 30 ones whose children were intellectually disabled and 30 whose were hearing disabilitywere chosen through random sampling. The informants were asked about the rate of rejection, acceptance, expressed affection and giving freedom toward their children. The data gathered by means of questionnaire. Result: According to the result, the difference of the rate of rejection, acceptance, expressed affection and giving freedom toward their children between the groups under study were not significant. Conclusion: Both groups experience same attitudes toward their exceptional children. In other words children’s exceptionality does not affect mothers’ attitudes towards their children. We can conclude that these exceptionality have same effects on mothers.