اثر توانمندسازي بر تمايل به ترك خدمت كاركنان

The Effect of Empowerment on Employeesʹʹ Turnover Intention

هدف اين پژوهش كشف پيش‌بيني‌پذيري تمايل به ترك خدمت كاركنان توسط توانمندسازي آنان از طريق متغيرهاي واسطه‌ي اعتماد به مديران مافوق، هويت‌يابي سازماني، عجين‌شدن شغلي و تحليل‌رفتگي است. براي سنجش متغيرها، از پرسش‌نامه‌هاي استاندارد استفاده شد. براي جمع‌آوري داده‌ها، نمونه‌گيري به‌صورت تصادفي طبقه‌اي از جامعه‌ي كاركنان سازمان مركزي جهاد كشاورزي خراسان رضوي انجام شد. نتايج هم‌بستگي پيرسون بيانگر هم‌بستگي قابل قبول ميان كليه‌ي متغيرها بوده و يافته‌هاي به‌دست‌آمده به‌روش تحليل مسير با نرم‌افزار ليزرل نشان مي‌دهد كه توانمندسازي مي‌تواند از طريق اعتماد به مديران مافوق، هويت‌يابي سازماني، عجين شدن شغلي و تحليل‌رفتگي، تمايل به ترك خدمت كاركنان را پيش‌بيني كند و از اين ميان، تحليل‌رفتگي، متغير واسطه‌ي قدرتمندتري براي پيش‌بيني اثر توانمندسازي بر تمايل به ترك خدمت كاركنان است.

The purpose of this study is to explore the predictability of turnover intention through employees empowerment by dependent variables such as trust in higher managers, organizational identification, job involvement and burnout. For measuring the variables, standard questionnaires were applied. Data were obtained by stratified random sampling from employees of the central organization of Khorasan Razavi Jihad Keshavarzi. The Results derived from correlation analysis by Pierson method revealed an acceptable correlation among all variables. LISREL software path analysis indicated that empowerment can best predict turnover intention through trust in higher management, organizational identification, job involvement and burnout. Burnout, however, turned out to be a stronger mediator for predicting the effects of empowerment on turnover intention.