اثر بخشي بازآموزي اسنادي در كاهش فرسودگي زناشويي و احتمال وقوع طلاق در زوجين متقاضي طلاق

The Effectiveness of Group Attribution-Retraining in Reducing Couple Burnout and Divorce Probability in Divorce-Seeking Couples

مقدمه: با توجه به نقش عوامل شناختي و الگوهاي اسنادي در درك پويايي هاي تعاملات و روابط زناشويي، پژوهش حاضر به بررسي اثر بخشي مداخلات بازآموزي اسنادي به شيوه ي گروهي در كاهش فرسودگي زناشويي و كاهش احتمال وقوع طلاق در زوجين متقاضي طلاق مي پردازد. روش: اين پژوهش به روش نيمه تجربي و با استفاده از گروه كنترل، اجراي پيش آزمون و پس آزمون مي باشد. براي نمونه گيري ابتدا از بين زوجين متقاضي طلاق در شهرستان فلاورجان، تعداد 20 زوج به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب گرديده، سپس به شيوه گمارش تصادفي در دو گروه كنترل و آزمايش قرار گرفتند. مقياس هاي فرسودگي زوجين و بي ثباتي ازدواج توسط همه شركت كنندگان تكميل شد. سپس گروه آزمايش در 8 جلسه بازآموزي اسنادي گروهي شركت كرد. درپايان، پس آزمون ها در هر دو گروه تكميل و تفاضل پيش آزمون ها و پس آزمون ها بين دو گروه، توسط آزمون تحليل واريانس چندمتغيّري و تك متغيّري مورد تجزيه وتحليل قرار گرفت. يافته ها: نتايج به دست آمده نشان داد كه ميانگين نمرات فرسودگي زوجين و بي ثباتي ازدواج در پس آزمون گروه آزمايش به طور معناداري از ميانگين نمرات پس آزمون ها در گروه كنترل پايين تر است. نتيجه گيري: يافته هاي اين پژوهش، اثربخشي بازآموزي اسنادي زوجين در كاهش فرسودگي زناشويي و كاهش احتمال وقوع طلاق را مورد تاييد قرار مي دهد و مي تواند در تعيين راهبردهاي زوج درماني نقش موثري داشته باشد.