مقايسه سلامت رواني سالمندان مقيم و غيرمقيم سراي سالمندان شهر كرمانشاه

Comparison of mental health between elderly admitted in sanitarium with elderly in sited in personal home

زمينه: افزايش روزافزون جمعيت سالمندان از يك‌طرف و تغييرات اجتماعي- اقتصادي، شيوه زندگي فردي و خانوادگي از طرف ديگر باعث افزايش تعداد موسسات نگه‌داري سالمندان شده است. در تحقيق حاضر هدف، بررسي مقايسه‌اي سلامت رواني و شاخصه‌هاي آن در سالمندان مقيم سراي سالمندان و جامعه در شهر كرمانشاه بود. روش‌ها: اين مطالعه از نوع مقطعي است. شركت‌كنندگان در اين پژوهش 254 نفر سالمند بودند كه 127 نفر مقيم سراي سالمندان (83 نفر مرد، 44 نفر زن) و 127 نفر مقيم جامعه (83 نفر مرد و 44 نفر زن) بودند. شركت‌كنندگان به شيوه نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. مقياس سلامت رواني (28-GHQ) كه دربرگيرنده سلامت رواني و چهار خرده مقياس اضطراب، افسردگي، نشانه‌هاي جسماني و كاركرد اجتماعي است براي جمع‌آوري اطلاعات مورد استفاده قرار گرفت. داده‌ها به وسيله آزمون T و ANOVA مورد تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها: ميانگين نمرات سالمندان مقيم سراي سالمندان در سلامت رواني و همه خرده‌مقياس‌هاي آن از ميانگين نمرات سالمندان مقيم جامعه بيشتر بود. آزمون T براي گروه‌هاي وابسته نشان داد كه تفاوت مشاهده‌شده در ميانگين‌ها براي سلامت رواني و خرده‌مقياس‌هاي افسردگي، نشانه‌هاي جسماني و اختلال در كاركرد اجتماعي از لحاظ آماري معنادار است. اختلال در كاركرد اجتماعي زنان مقيم آسايشگاه بيشتر از مردان بود. نتيجه‌گيري: يافته‌هاي پژوهش حاكي از آن است كه سالمندان مقيم سراي سالمندان در مقايسه با سالمندان مقيم جامعه، افسردگي، نشانه‌هاي جسماني و اختلالات كاركرد اجتماعي بيشتري را تجربه مي‌كنند. باتوجه به غيرقابل اجتناب بودن گسترش موسسات نگهداري سالمندان در آينده، لزوم توجه هرچه بيشتر به شرايط محيط زندگي دراين موسسات مورد تاكيد قرار مي‌گيرد.

Background: Increasing in elderely population, and social and economical changes in the living style, have made it difficult for many people to assume the responsibility of taking care of old aged adults in the family, consequently institutions become the inevitable home for many older adults. The aim of this study was to compare mental health of institutionalized and community living elderly in Kermanshah. Methods: The study was a cross-analysis one. One hundred and twenty seven community livings (83 male and 44 female) and the same number of institutionalized persons were selected using the convenient sampling method. General health questionnaire (GHQ-28) was used for collection of data. Data were analyzed by t test and ANOVA. Results: The institutionalized aged adults gained higher mean scores in all the four subscales of GHQ-28. The findings showed a statistically significant difference in the mean scores of depression, somatic symptoms, and social dysfunction between two groups. The women living in institutions showed more severe social dysfunction compared to the men counterparts. Abstracts Conclusion: Our study revealed more frequency in depression, somatisation and social dysfunction in aged people, residents in institutions compared with home residents. Key words: mental health, old age, depression, anxiety, social dysfunction