بررسي مشروعيت عبادات كودكان از ديدگاه فقه اماميه

To Study the Legitimacy of Children’s Worship From the Viewpoint of Imamieh Jurisprudence

بحث مشروعيت عبادات اطفال يكي از سوالات مهم در مباحث فقهي بوده و فقهاي عاليقدر شيعه درباره آن آراي متفاوتي ابراز كرده اند. از آنجا كه كودكان همچون زمين حاصل خيزي هستند كه تربيت صحيح آنها موجب سعادت و تربيت ناصحيح موجب شقاوت خواهد بود، لازم است تا والدين با توجه به آموزه هاي ديني به تربيت آنها توجه نموده و همت گمارند. يكي از آموزه هاي شرعي درباره كودكان آشنا كردن و وادار نمودن آنها به عبادات و مخصوصاً نماز است و مسلماً پاسخ به اين سوال كه آيا اين عبادات مشروعيت دارد يا خير مي تواند تاثير بسزايي در انگيزه كودك در انجام عبادات و نيز ارايه چهره فقهي مناسب در اين مساله داشته باشد. در اين مقاله اثبات كرده ايم كه عبادات كودكان داراي امر شرعي بوده و مشروعيت و استحباب شرعي دارد. در اين رابطه به دليل هايي همچون عموميت ادلّه تكاليف، عمومات و اطلاقات غيرتكليفي كه دلالت بر تشويق و كسب ثواب دارند، آياتي از قرآن كه دلالت بر عدم تضييع پاداش كساني كه عمل خوبي را انجام دهند، موثر بودن عبادات طفل به مانند برخي فعاليت هاي حقوقي او، رواياتي كه مستقيماً كودك را امر به عبادت كرده و يا مشروعيت عبادت او را پذيرفته است و نيز دليل عقل و قاعده لطف استناد شده است. بنابراين وجوب عبادات در حق كودك از باب امتنان از كودك برداشته شده و مشروط به بلوغ گرديده است اما استحباب و مشروعيت آنها باقي است.