صبر، مباني نظري و كاركردهاي رواني – اجتماعي

Theoretical Bases and Psycho-Social Functions of Patience

انسان در طول حيات خود همواره طالب دو چيز بوده: كسب آرامش و دوري از رنج و براي اين منظور تلاشهاي فكري فراواني توسط بشرصورت گرفته است. از جمله اهداف دانش بشري در حوزه علوم انساني كمك به انسانها در بهتر زندگي كردن است. روانشناسان و جامعه شناسان با ارايه نظريه‌هاي متعدد، ضمن تبيين پديده‌هاي رواني – اجتماعي درصدد ارايه ساز و كارهايي براي كمك به انسانها در كسب آرامش و پرهيز از رنج بوده‌اند. يكي از اهداف اديان الهي نيز كمك به انسانها در زيستن بهينه و تنظيم روابط فردي و اجتماعي آنهاست. دين اسلام نيز به منظور تربيت انسان تراز مكتب، ضمن ارايه الگوهاي عملي با برخي ساز و كارهايي همچون قناعت، شكر، توكل و نظاير آن در اين زمينه تلاش كرده است. يكي از مهمترين اين روشهاي سازگاري، صبراست. در اين مقاله ضمن اشاره به تاثير صبر در حيات فردي و اجتماعي به تبيين شيوه‌هاي ياددهي – يادگيري اين ساز و كار براساس رويكردهاي شناختي، يادگيري اجتماعي و يادگيري رفتاري پرداخته خواهد شد.

Man has always been in search of two purposes in his life: gaining peace and avoiding pain. He has made great intellectual efforts to achieve these goals. One of the purposes of human knowledge is to help man have a better living. Psychologists and sociologists are trying to provide man with a proper mechanism for gaining peace and avoiding pain by presenting various theories, and by elaborating on psychosocial events. In addition, one of the main purposes of all religions has been to help man live and manage his individual and social relations in the best way. Islam has also tried to do the same by providing practical patterns and procedures such as patience, thanksgiving, and reliance (on God). Patience is one of the best mechanisms for coping. This article is intended to investigate the role of patience in individual and social life of man. It concentrates on methods of teaching and learning of this procedure based on cognitive, social learning, and behavioral approaches.