تاملي در سطح فكري شعر كودك و نوجوان

خداوند يكي از مضامين و موضوعات اصلي شعر كودك و نوجوان در كشور ماست. از آنجا كه مخاطب اين اشعار، امكانات و تجربه هاي ذهني كمتري براي درك مفاهيم انتزاعي دارد بايد با ابزار مختلف اين مفاهيم را براي او عيني و ملموس كرد. بررسي صفات و خطابها و نعمتها و دعاهايي كه در شعر كودكان وجود دارد نشان ميدهد كه شاعران كودك از طبيعت به عنوان ابزاري براي توصيف خداوند و شناساندن او به كودكان و نوجوان استفاده كرده اند. آسمان با متعلقاتش باران ، ابر ، ستاره ، خورشيد و ماه و مجموعه زمين با كوه و دشت و دريا و گلها و گياهان موجود در آن و مجموعه حيوانات و غالبا حيوانات اهلي بويژه پرندگان و بطور خاص پروانه و بلبل و كبوتر هسته اصلي تصاويري هستند كه شاعران كودك خلق كرده اند . در شعر كودك ، خدا در جزيي ترين پديده هاي طبيعت حضور دارد و با تمام اجزا و عناصر آن گره خورده است. خدا در شعر كودك با نگاه وحدت وجودي كه ميراث عرفان است، نگريسته شده است.

One of the main themes and topics of children and teenagers’ poetry in our country is God. Since audience of such poems enjoys lesser mental faculties and experiences to comprehend abstract concepts so various tools should be made objective and tangible in such implications for them. The existing characteristics, vocatives, bounties and prayers in nursery rhyme indicate that nursery poets have adopted nature as a tool for depiction and characterization of God for children and teens. Sky with its belongings, rain, cloud, star, sun and moon as well as earth with mount, plane, sea and the existing flowers and plants and group of animals and often livestock, especially birds and in particular butterfly, nightingale and pigeon are the main core of those images, which were portrayed by nursery poets. God is present in most detailed natural phenomena in nursery rhyme and it is interwoven with all segments and elements. God has been observed in nursery rhyme by pantheist view that is the bequest of mysticism.