بررسي بهره‌وري كل عوامل در ايران در چارچوب حسابداري رشد (1387-‌ 1345)

(The Investigation of TFP in Iranian Economy (1966-2007

با توجه به اهميت بهره‌وري كل عوامل (TFP) و نقش تاثيرگذار آن بر رشد اقتصادي، در مطالعه حاضر تلاش شده است بهره‌وري كل عوامل در ايران با استفاده از چارچوب حسابداري رشد طي دوره 1387-1345 مورد بررسي قرار گيرد. نتايج تجربي تحقيق ضمن تاييد فرضيه بازدهي ثابت نسبت به مقياس در ايران و تعيين سهم 62 درصدي براي سرمايه فيزيكي از توليد، نشان داد، روند نرخ رشد TFP ايران طي دوره مورد مطالعه مثبت با شيب بسيار اندك 04/0 درصدي بوده است. در ضمن برخلاف مباني نظري، محاسبه TFP بر اساس دو چارچوب سولو (1957) و هال و جونز (1999) نشان داد كه لحاظ كردن سرمايه انساني در مدل رشد هال و جونز نتوآن استه است بر قدرت توضيحي مدل سولو، در تجزيه منابع رشد و TFP در ايران بيافزايد. علاوه براين، نتايج تحليل حساسيت نرخ رشد TFP نسبت به تغييرات سهم سرمايه فيزيكي از توليد نشان مي‌دهد به دليل عدم هماهنگي بين نرخ رشد سرمايه فيزيكي و انساني همواره سهم سرمايه فيزيكي از توليد، از مقدار بهينه خود دور بوده است. از اين رو مهم‌ترين توصيه هاي سياستي اين مطالعه آن است كه ضمن توجه كافي مديريتي به رشد TFP، هماهنگي ساختار آموزشي با محيط هاي كسب و كار، استفاده از نيروهاي ماهر و آموزش ديده در مشاغلي كه در آن‌ها تخصص دارند، هماهنگي لازم بين نرخ رشد سرمايه انساني و سرمايه فيزيكي، با هدف نيل به سطح بهينه TFP صورت گيرد

The most attended aspect of the modern economics is its structure which relies heavily on knowledge and awareness. In this competitive world, paying attention to knowledge and relying on innovation is what makes institutions pioneers. In the early 20th century, Joseph Schumpeter and later almost all theoreticians came to believe that the emergence of a phenomenon called job creators or in other words innovative job creators played significant roles in the economic development process and, in Schumpeter’s opinion, something that makes these people stand out is their innovation power particularly in new combinations. With regard to the deep technological gap between the developed and developing countries, Foreign Direct Investment (FDI) is one way to transfer modern technologies to the developing countries where these innovations could be applied through this transfer. Since the arrival of foreign direct investment to the developing countries brings about spillovers resulting in innovation expansion in these countries. In this article, the effects of Foreign Direct Investment (FDI) spillovers on innovation in developing countries are dealt with, considering that the panel data are arranged in the Pool method for the developing countries where the innovation information have been accessible.