تاثير تجويزآهن تزريقي و خوراكي بر ميزان پاسخ دهي به اريتروپويتين صناعي در درمان آنمي بيماران همودياليزي

THE EFFECT OF INTRAVENOUS AND ORAL IRON ADMINISTRATION ON RESPONSIVENESS TO SYNTHETIC ERYTHROPOIETIN IN TREATMENT OF HEMODIALYSIS PATIENTSʹʹ ANEMIA

پيش زمينه و هدف: توليد ناكافي اريتروپوييتين علت اصلي آنمي در بيماران مبتلا به بيماري مزمن كليه مي‌باشد و كمبود آهن ذخيرشده يا در دسترس، شايع‌ترين علت كاهش پاسخ به اريتروپوييتين صناعي در درمان آنمي بيماران تحت همودياليز مي‌باشد. اين مطالعه با هدف مقايسه تاثير تجويز آهن تزريقي و خوراكي بر ميزان پاسخ دهي به اريتروپويتين صناعي در افزايش هموگلوبين بيماران همودياليزي انجام شد. مواد و روش‌ها: در اين كارآزمايي باليني يك سوكور 42 بيمار همودياليزي مركز آموزشي درماني پنجم آذر گرگان كه غلظت هموگلوبين آن‌ها پس از هفت هفته درمان با 2000 واحد اريتروپويتين زير جلدي (هفته‌اي سه نوبت پس از پايان هر جلسه دياليز) كم‌تر از 10 بود وارد مطالعه شدند. پس از يك هفته فاصله زماني از پايان آخرين دوز تزريق اريتروپويتين، اندازه‌گيري‌هاي پايه سطح سرمي Hb، Ferritin و SI/TIBC انجام شد. پس از تخصيص تصادفي، گروه اول مصرف اريتروپيتين همراه آهن خوراكي(قرص 50 ميلي‌گرمي روزانه) و گروه دوم مصرف اريتروپيتين همراه آهن تزريقي (100 ميلي‌گرم ونوفر هفته‌اي سه نوبت پس از پايان هر جلسه دياليز) به‌مدت هفت هفته دريافت كردند و در نهايت متغيرهاي وابسته مورد نظر مجدداً اندازه‌گيري شدند. داده‌ها توسط آزمون‌هاي آماري تي مستقل و تي زوجي با نرم‌افزار SPSS16 تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: ميانگين هموگلوبين و درصد اشباع آهن در هر دو گروه بعد از مداخله افزايش معني‌داري داشت (05/0 > P) ولي اختلاف ميانگين قبل و بعد در گروه آهن تزريقي بيشتر از گروه آهن خوراكي بود و اين اختلاف از نظر آماري معني‌دار بود(05/0 > P). ميانگين فريتين قبل و بعد در گروه آهن خوراكي معني‌دار نبود(05/0 < P) درحالي‌كه در گروه آهن تزريقي اين اختلاف معني‌دار بود(05/0 > P). بحث و نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد كه استفاده از آهن تزريقي در كنار اريتروپويتين، پاسخ بهتري در درمان آنمي بيماران همودياليزي ايجاد مي‌كند.

Background & Aims: Inadequate production of erythropoietin is the main cause of anemia in chronic kidney disease (CKD) patients and iron deficiency is the common cause of low response to synthetic erythropoietin in treatment of hemodialysis patients with anemia. This study was aimed to compare the effect of intravenous and oral iron administration on responsiveness to synthetic erythropoietin in increasing hemodialysis patients’ hemoglobin. Materials & Methods: In this controlled single blind clinical trial, 42 hemodialysis patients with hemoglobin concentrations less than 10 mg/dl after seven weeks of treatment with 2000 unitʹs subcutaneous erythropoietin (three times a week after the end of each dialysis session) entered the study. After random allocation the patients were divided into two groups: oral iron supplementation (50 mg tablet as daily) was given to one and intravenous iron (100 mg three times a week after each dialysis session) for the other group. Finally, the dependent variables were measured again. The data were analyzed by t-test and paired t-test using SPSS software. Results: The mean of hemoglobin and iron saturation was significantly increased in both groups (P < 0.05). However, the average difference was statistically significant in intravenous iron group before and after injection compared with oral iron group (P < 0.05). Ferritin level was not significantly different before and after iron supplement taking in oral iron group (P > 0.05) whereas it was significant in intravenous iron group (P < 0.05). Conclusion: The current study finding indicated intravenous iron with erythropoietin leads to better response in treatment of hemodialysis patientsʹ anemia. Keyword: Hemodialysis patients, Indrovenous iron, Oral iron, Erythropoietin, Anemia