بررسي اثرات ترميمي عصاره آويشن (Thymus vulgaris) برسلول هاي بتاي پانكراس در رت هاي ديابتي شده نر بالغ نژاد ويستار

سابقه و هدف: ديابت قندي شايع ترين بيماري متابوليسم غيرطبيعي كربوهيدرات هاست كه به علت نقص در ترشح انسولين توسط پانكراس، نقص در عملكرد انسولين و يا هر دو ايجاد مي گردد. در اين مطالعه، اثر هيپوگليسميك عصاره آويشن و همچنين اثر ترميمي آن برسلول هاي بتاي پانكراس مورد بررسي قرار گرفت. روش بررسي: در اين مطالعه، رتهاي نر نژاد ويستار با وزن 250-200 گرم در دماي 2±22 درجه سانتي گراد نگهداري و به 5 گروه 6 تايي تقسيم شدند. گروه هاي تجربي با تزريق درون صفاقي استرپتوزوتوسين با دوز 70 ميلي گرم بر كيلوگرم ديابتي شدند. سه گروه از رتها عصاره آبي آويشن را به مدت 21 روز متوالي با دوزهاي 100، 200 و 400 ميلي گرم بر كيلوگرم از طريق گاواژ دريافت كردند. پس از پايان دريافت عصاره، خونگيري از قلب صورت گرفت و ميزان گلوكز، سطح گليكوژن كبد، سطح فعاليت آنزيم سوپراكسيد ديسموتاز (SOD)، ميزان مالون ديآلوييد (MDA) و ظرفيت آنتياكسيدانتي پلاسما (FRAP) تعيين گرديد. در پايان پانكراس حيوانات براي مطالعات بافت شناسي خارج شد. يافته ها: ميزان گلوكز و MDA سرم در گروه ديابتي افزايش (001/0P < ) و ميزان آنزيم SOD سرم و گليكوژن كبد كاهشي (001/0P < ) را در مقايسه با گروه شاهد نشان داد. دوز 400 ميلي گرم بر كيلوگرم كشنده بود. تيمار حيوانات ديابتي با عصاره آويشن در دوزهاي 100 و 200 ميلي گرم بر كيلوگرم موجب افزايش فعاليت آنزيم SOD، FRAP، گليكوژن كبد و كاهش ميزان گلوكز و MDA در سرم شد. همچنين بررسي هاي بافتشناسي نشان دادند كه اين عصاره در رت هاي ديابتي سبب ترميم بافت پانكراس شده است. نتيجه گيري: درمان حيوانات ديابتي با عصاره آويشن علاوه بر كاهش ميزان گلوكز سرم، داراي اثرات سودمندي در ترميم بافت پانكراس است.

Background: Diabetes is the commonest carbohydrate metabolism disease which may be either due to insulin secretion deficiency or insulin dysfunction or both. This study was conducted to evaluate hypoglycemic effects of Thymus vulgaris extract and its regenerative effects on beta cells of pancreas. Materials and methods: In this study, male Wistar rats weighting 200-250 grams were included and maintained at 22±2 degrees Celsius. The rats were divided into 5 groups of 6 rats each. Experimental groups were made diabetes by streptozotocin (STZ) (70 mg/kg i.p.). Three experimental groups were gavaged with extract (100, 200 and 400 mg/kg) for 21consecutive days. After the end of treatment, blood samples were drown from heart and serum glucose, liver glycogen, SOD enzyme malondialdehyde (MDA) level, plasma antioxidant power were measured. Finally, the rats were deeply anesthetized and sacrificed for histological evaluation of their pancreas. Results: Serum levels of glucose and MDA were increased (p < 0.001) and serum SOD activity and liver glycogen were decreased (p < 0.001) significantly in the diabetic groups as compared with the control group. In diabetic rats treated with Thymus vulgaris extract, serum SOD activity, plasma antioxidant power and liver glycogen were increased and serum MDA levels and serum glucose were decreased (p < 0.001). Thymus vulgaris extract increased the size and the number of pancreatic Langerhans islets looking like of normal rats. Conclusion: Treatment of diabetic rats with Thymus vulgaris extract not only decreases the level of serum glucose, but also has beneficial regenerative effect on Langerhans islands.