ارزيابي و رتبه بندي ريسك در پروژه هاي تونل سازي با استفاده از روش تخصيص خطي

رتبه‌بندي ريسك‌هاي يك پروژه به‌ويژه زماني كه تعداد عوامل ريسك‌زا افزايش مي‌يابد به عنوان بخشي مهم از فرايند پيچيده مديريت ريسك محسوب مي‌شود. در اين تحقيق نخست ساختار جامعي از ريسك‌هاي اصلي پروژه هاي تونل‌سازي در قالب 17 دسته اصلي و 196 زير سطح تهيه شده و سپس اين ريسك ها در عمليات تونل سازي سد سيمره در جنوب غرب ايران رتبه-بندي شده است. بدين منظور از روش تصميم گيري گروهي و ميانگين وزين جهت جمع آوري و تجميع نظر خبرگان و از روش تخصيص خطي به عنوان يكي از روش هاي تصميم گيري چند شاخصه جهت تعيين رتبه ريسك ها استفاده شده است. شاخص هاي رتبه بندي در دو دسته اوليه و ثانويه تقسيم شده اند. شاخص اوليه بر مبناي احتمال و ميزان اثر گذاري ريسك ها بر اهداف اصلي پروژه (زمان، هزينه، كيفيت و عملكرد) با وزن هاي متفاوت تعيين شده است. دسته دوم شاخص ها شامل اثرات اجتماعي- اقتصادي، اثرات زيست محيطي، نزديكي زمان وقوع ريسك، ميزان مواجهه با ريسك، عدم اطمينان تخمين و ميزان مديريت پذيري ريسك است. با كمك روش تخصيص خطي ريسك‌ها با توجه به شاخص‌هاي گوناگون بهتر ارزيابي مي‌گردند و در نتيجه واقع بينانه‌تر رتبه‌دهي مي‌شوند. بر اساس نتايج بدست آمده، عوامل اقتصادي و شرايط حقوقي به ترتيب بيشترين و كمترين رتبه ريسك را به خود اختصاص مي-دهند.