مقايسه تاثيركامپوزيتهاي تقويت شده با فايبر Polyethyleneو فايبر Glass بر مقاومت به شكست اينله بريج‌هاي كامپوزيتي ( In vitro )

Fracture resistance of polyethylene fiber reinforced composite versus glass fiber reinforced composite fixed partial dentures (In vitro)

خلاصه: سابقه و هدف: با توجه به افزايش كاربرد رزين كامپوزيت?هاي تقويت شده با فايبر (Fiber Reinforced Composite) در دندانپزشكي و تاثير نوع فايبر بر تقويت اين كامپوزيت?ها، اين مطالعه با هدف تعيين اثر دو نوع فايبر به كار رفته در ساخت frame work بر مقاومت به شكست بريج?هاي FRC خلفي بالا انجام شد. مواد و روش?ها: اين بررسي به صورت تجربي (Experimental) در شرايط In vitro بر روي 20 اينله بريج FRC با مدل كلينيكي جايگزيني پره?مولر دوم بالا در دو گروه )گروه اول: 10 اينله بريج تقويت شده با فايبر گلاس و گروه دوم: 10 اينله بريج تقويت شده با فايبر پلي اتيلن (انجام شد. دندان?ها پس از تراش با طرح انتخابي Proximal box وساخت PDL مصنوعي با ماده قالب گيري پلي اتر در آكريل خودپخت(PMMA) با فاصله 7 mm مانت شدند، پس از ساخت بريجها به صورت Direct نمونه?ها ابتدا در دستگاهThermo cycling (c, dwell time 30s,interval 2s? cycles,5?c/555000) قرار گرفتند و سپس توسط دستگاهUniversal Testing Machine (Zwick/ Roell/ Germany) با زاويه °90 و سرعت mm/min 1 تحت Load نهايي قرار گرفتند و منحني اعمال نيرو تا شكست نمونه?ها ثبت گرديد. با توجه به آزمون آماري Kolmogrov اعداد به دست آمده در هر دو گروه از توزيع نرمال تبعيت مي?كردند مقايسه دو گروه با تست Independent Sample T Test انجام شد . يافته?ها: ميزان مقاومت به شكست براي بريجهاي حاوي فايبر گلاس 206 ±541 نيوتن و براي بريجهاي حاوي فايبر پلي اتيلن247 ± 469 نيوتن بود و اختلاف معنا داري بين دو گروه وجود نداشت (P=0/491). همچنين در بررسي نوع و محل شكست بيشترين درصد شكستگي در هر دو گروه از ميانه پونتيك به سمت كانكتور ديستالي (اباتمنت مولر) و بصورت crackمشاهده شد. شكستگي در هر دو گروه، در پوشش سطحي كامپوزيت? رخ داد و فريم ورك آن سالم ماند. نتيجه گيري: به نظر مي‌رسد كاربرد هر دو نوع فايبر پلي اتيلن و گلاس با ساختار مشابه (Braided) در ساخت بريجهاي FRC به روش مستقيم در ناحيه خلفي فك بالا با هم قابل مقايسه بوده و از مقاومت كافي برخوردار اند. بنابراين ساختار فايبر مهمتر از نوع آن بر مقاومت به شكست بريجهاي FRC موثر مي‌باشد.

Abstract: Background and Aim: Over there past few years, the use of fiber reinforced composites has increased in dentistry. The type of fiber used for reinforcement plays an important role in the structural strength of composites. This in vitro study compares the fracture resistance of posterior reinforced composite inlay bridges with two different fiber types. Materials & Methods: This experimental, in vitro study was performed on 20 FRC bridges which replaced maxillary second premolars. The abutment teeth were prepared with proximal box design and the samples were divided in to two groups of 10 (n=10). For the first group polyethylene fiber reinforced composites (Fiber span/ NSI/ Australia) were used directly. In second group pre impregnated glass fiber (INTERLIG/ Angelus/ Brazil) were applied the same. After thermo cycling process (5000 cycles, 5°c / 55°c, dwell time 30s, interval 2s) fracture testing was performed in a universal testing machine (Zwick/ Roell/ Germany, 1 mm/ min) applying direct vertical force to the center of the pontic. The One Sample Kolmogorov Smirnov Test showed a normal distribution. Data analysis was done using independent sample T-test. Results: The mean fracture strength and the standard deviation of the FRC Inlay Bridge was 469± 247 N for polyethylene fiber group and 541± 206 N for glass fiber group. The result of Independent Sample Test was not statistically significant (P= 0.491). The most failure mode observed, was crack and fracture on the surface of FPDs in distal part of the pontics. Frameworks remained with no damage in all samples. There was no stateside difference between two groups of FPDs. Conclusion: Direct application of each fiber reinforced composite (glass or polyethylene fiber) with the same architecture (Braided) of fibers is comparable in posterior region of maxilla so the structural design of the fiber is more important than the fiber type itself, in fracture resistance of FPDs.