مقايسه تاثير سه نوع تراش بر ميزان مقاومت به شكست بريج‌هاي FRC خلفي

The effect of three types of framework’s design on their load bearing capacity of posterior FRC IFPDs: Invitro Study

خلاصه: سابقه و هدف: استفاده از رزين كامپوزيت‌هاي تقويت شده با فايبر در سالهاي اخير گسترش يافته و همچنين تنوع زيادي در ميزان تراش و روش ساخت فريم ورك آنها وجود دارد. اين تحقيق به منظور مقايسه تاثير سه روش استفاده از پستهاي پيش ساخته تقويت شده با فايبر در طراحي فريم ورك اينله بريجهاي FRC خلفي طراحي شد و مقاومت به شكست اين طرح فريم ورك با دو طرح متداول اينله بريجهاي داخل تاجي ساخته شده به صورت invitro و با روش direct مورد مقايسه قرار گرفت. مواد و روش‌ها: تحقيق به صورت Experimental انجام گرديد و در آن از 60 دندان سالم و تازه كشيده شده انسان براي ساخت سه گروه ده تايي اينله بريج سه واحدي خلفي با مدل كلينيكي جايگزيني پرمولر دوم منديبل استفاده شد. گروه A با استفاده از نوار FRC و تراش box-shaped گروه B با استفاده از نوار FRC و تراش tub-shaped و گروه C با استفاده از پست‌هاي پيش ساخته FRC و با تراش Groove آماده شد پس از ساختPDL مصنوعي، دندانهاي پايه با استفاده از دستگاه سروير در آكريل خود پخت(PMMA) و با فاصله 7 ميليمتر مانت شدند و بريج FRC جايگزين پرمولر دوم بصورت مستقيم ساخته شد. پس از آن نمونه‌ها در دستگاه Universal Testing Machine (Instron 1195) و با سرعت 1mm/min تحت نيروي عمودي قرار گرفتند. منحني اعمال نيرو تا شكست اوليه نمونه‌ها و همچنين محل شكستگي در هر نمونه ثبت شد و سپس داده‌ها از طريق آزمون ANOVA مورد قضاوت آماري قرار گرفت. يافته ها: ميزان مقاومت به شكست در گروههاي B,A به ترتيب 548.2±155 N , 512±101N و در گروه 584±136N , C گزارش شد. با استفاده از تست آماري kruskal –valis و اختلاف معناداري بين سه گروه مشاهده نشد(P < 0.7). شكستگي به صورت ترك و شكاف و در ونير كامپوزيتي مشاهده شد و فريم ورك در همه نمونه‌ها سالم و بدون تخريب باقي ماند. نتيجه گيري: ميزان مقاومت به شكست در هر سه گروه نوع تراش مشابه است و با توجه به كاهش قابل توجه ميزان تراش دندان‌هاي پايه در فريم ورك طراحي شده در گروه C احتمالاً مي‌توان اين روش جديد را يك روش رضايت بخش براي جايگزيني يك دندان خلفي كوچك با حداقل تراش تلقي نمود.

Abstract: Background and Aim: Using fiber reinforced composites in recent years is expanding and different methods in preparation and framework design have been developed. The aim of this literature is to study a special method for using prefabricated fiber reinforced posts, in designing posterior FRC-IFPDs’ frameworks. Also invitro fracture resistance of this framework is compared with two different traditional intercoronal inlay bridge designs, all of them have been directly fabricated. Materials and Methods: This study was done experimentally. 60 freshly extracted, intact human mandibular teeth were used to make three groups (ten each)of three-unit posterior inlay bridges, for mandibular second premolar replacement. Group A was prepared using FRC fibers and box-shaped preparation, group B with FRC fibers and tub-shaped preparation, and group C, which is newly designed, with prefabricated FRC posts and groove-preparation. After covering with artificial PDL, the abutment teeth were embedded in PMMA resin 7 mm apart, using a surveyor instrument, and the FRC bridges which replaced second premolars were directly fabricated. Then samples were loaded into initial failure at a crosshead speed of 1 mm/min in a Universal Testing Machine (Instron 1195),and forcing graphs and fracture sites were recorded. Results: Mean fracture resistance in groups A,B and C, were reported as 512 ±101 (N), 548.2±155 (N) and 584±136 (N) respectively. Using Kruskal-Wallis and Bonferroni-Dunn’s multiple comparisons post hoc statistical tests, no significant difference among 3 groups were observed.(p > 0.05)The failures were detected as cracks and fractures in veneer composite. Frameworks remained intact and undamaged in all the specimens. Conclusion: Fracture resistance were higher than occlusal forces in premolar region in all three groups. Although no significant difference in fracture resistance was observed among three groups, due to significant decrease in preparation curettage of abutment teeth in new framework design (group C), this method can be accepted as a satisfactory way for replacement of a small posterior tooth with minimal curettage of the adjacent teeth.